/ Zbigniew Staniewicz w 1933 r.  autor nieznany - Narodowe Archiwum Cyfrowe

Zbigniew Staniewicz ( Gozdawa- Staniewicz) urodził się w Petersburgu 18 września 1906 roku, jako syn Zygmunta i Marii Sachsów. Dzieciństwo spędził w Rosji. W 1920 roku rodzina jednak musiała wrócić do Polski i osiąść w Warszawie.  Młody Staniewicz wstąpił do Korpusu Kadetów, mając nadzieję na zrobienie kariery wojskowej. Coś jednak nie wyszło, ponieważ podjął pracę, jako urzędnik,  na kolei. Tu też nie wszystko mu pasowało, bo przez pewien czas nosił się z zamiarem zostania duchownym. Od dzieciństwa  fascynował się kinem i chyba dlatego w 1929 roku wziął udział w konkursie na amanta filmowego zorganizowanym przez redakcję "Wieczoru Warszawskiego" i wytwórnię "Forbert-Film".  Józef Lejtes  poszukiwał  odtwórcy głównej roli Jerzego w filmie " Z dnia na dzień". Co prawda Staniewicz nie otrzymał tej roli ale został zauważony, co spowodowało, że otrzymał swą pierwszą - jeszcze epizodyczną - rolę w dramacie "Mocny człowiek". Premiera  filmu w reżyserii Henryka Szaro odbyła się w 1929 roku, ale nazwisko Staniewicza nie pojawiło się w napisach. (Film zachował się do dnia dzisiejszego.) Dostrzeżono jednak urodę i fotogeniczność Staniewicza  i zaczął otrzymywać główne role. Pierwszą z nich była postać legionisty, wachmistrza Stanisława, w "Ostatniej eskapadzie"  filmu reżyserowanego przez debiutanta Wacława Serafinowicza.Film kręcono w roku 1931 w Afryce, Jugosławii i Polsce. Nim jednak doszło do premiery tego filmu, zagrał jeszcze u Lejtesa w "Dzikich polach" ( 1932 r.- Nawiasem mówiąc, film nie zachował się do dnia dzisiejszego. ) Wielonarodowa grupa oficerów podejęła próbę  ucieczki z sowieckiej niewoli.

Czytaj więcej

/ 1-Policjanci z Nowomalina

Opisywałam już losy konkretnych ludzi- policjantów i żołnierzy KOP. To były indywidualne losy, emocjonujące wspomnienia, świadectwa czasów i zmian.

Teraz chciałabym usystematyzować wiedzę o tych służbach w tamtych czasach i na kresowych ziemiach.

Międzywojenne Kresy, tak jak cała II Rzeczpospolita, kojarzą się głównie z odzyskaną niepodległością, budowaniem państwa, dorobkiem i spokojnym życiem. Tymczasem Kresy pełne były niepokojów społecznych, politycznych i etnicznych. Jak mogło być inaczej kiedy do miasta daleko, żyje się w ziemiance, a Warszawa to drugi koniec świata. Władza nie radziła sobie również z falą przestępczości.

Czytaj więcej

Urodzili sie, mieszkali, studiowali, tworzyli, działali we Lwowie...

(w porządku alfabetycznym)

Bolesław Jałowy - profesor medycyny UJK, kierownik Zakładu Histologiczno-Embrionologicznego, zastrzelony przez Ukraińców 1.X.1943 r.

Jerzy Janicki - pisarz, autor scenariuszy radiowych ("Matysiakowie") i filmowych ("Polskie drogi", "Dom"), oraz licznych książek i filmów dokumentalnych o Lwowie

Kazimierz Jarecki (1878-1941) - profesor romanistyki na Uniwersytecie Lwowskim

Maria Jarosiewiczówna (ur. w 1888 r.) - nauczycielka historii w gimnazjum im. Królowej Jadwigi

Czytaj więcej

/ Polmin- rafineria

Z moich spotkań i doświadczeń wynika, że młodzi ludzie niewiele wiedzą o Kresach. W szkole tego nie uczą, w domu nie zawsze porusza się tematy historyczne, a opracowania kresowych wspomnień czytają głównie ludzie starsi.

Bywają organizacje, które jednoczą młodych w akcjach pomocowych, na przykład opieka nad grobami na Kresach, zbiórka paczek dla rodaków, różne aukcje i programy edukacyjne. Chwała tym organizatorom za to.

Według mnie brakuje jednak takiej ciągłej świadomości naszej historii, brakuje zainteresowania naszymi Kresami II RP.

Czytaj więcej