3 kwietnia 1634r., w Łuczy koło Jabłonowa (obwód Stanisławowski) na Pokuciu urodził się Stanisław Jan Jabłonowski herbu Prus III, hetman wielki koronny (zm. 3 kwietnia 1702 we Lwowie). Dziadek króla Polski Stanisława Leszczyńskiego. Rodzicami byli: Jan Stanisław Jabłonowski (marszałek sejmu) Anna z Ostroga. Jabłonowscy herbu Prus III, to dawna szlachta mazowiecka. Swoje nazwisko wzięli od wsi Jabłonowa koło Mławy. Byli jednego pochodzenia z Jabłonowskimi herbu Prus I. Najdawniejsi znani z dokumentów przedstawiciele rodu pojawiają się już w połowie  XV w. Niejaki Prokop w 1451r. był dziedzicem wsi Jabłonowo. Wśród potomków było ośmiu senatorów. Dwaj ostatni dzierżyli swe urzędy już za czasów Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego w XIX w. Do rangi magnatów wyniósł ród Jan Stanisław ( ojciec), który zaczął karierę jako podczaszy królowej Cecylii Renaty (żony Władysława IV Wazy). Doszedł do godności miecznika koronnego. Stał się osobą bardzo wpływową.  Dzięki ożenkowi z Anną, córką Jana Ostroroga wojewody poznańskiego wszedł w koligacje z pierwszymi rodami Rzeczypospolitej.

Czytaj więcej

 / 1-pierwsi pionierzy Grupy Naukowo-Kulturalnej we Wrocławiu- podpisy

Pisałam już o kilku profesorach kresowych z różnych dziedzin. Teraz czas napisać ogólnie o trudnej historii ludzi nauki w powojennym Wrocławiu, ze szczególnym uwzględnieniem tych co przybyli ze Lwowa. A okazja ku temu jest doskonała- ROK PROFESORÓW LWOWSKICH!
Rada Miejska przyjęła uchwałę, w której rok 2020 we Wrocławiu będzie rokiem Profesorów Lwowskich. Nie wszystkim się to podobało- radni z PIS-u chcieli zablokować tę uchwałę, ale im się nie udało- na szczęście!
Powinniśmy pamiętać o wszystkich  ludziach, którzy zaczynali od nowa życie w zupełnie obcym im miejscu i w katastroficznie trudnych warunkach, ale szczególnie powinniśmy pamiętać o tych światłych postaciach, które organizowały od nowa życie w zburzonym mieście. Dobrze, że w tym roku szczególnie oddamy im hołd
Rok Profesorów Lwowskich został ustanowiony z okazji 75. rocznicy powołania polskich szkół wyższych we Wrocławiu, a profesorowie ze Lwowa położyli fundamenty pod rozwój polskiego Wrocławia.  Przez cały rok na uczelniach będą organizowane wydarzenia związane z jubileuszem. Miejmy nadzieję, że koronawirus nie zakłóci tych obchodów i nie przeszkodzi w godnym uczczeniu pamięci o Profesorach Lwowskich.

Czytaj więcej

 Nazwisko Napoleona Ordy na 33-tej Sesji Konferencji Generalnej UNESCO w Paryżu zostało wpisane na Listę Pamiętnych Dat (dokument nr 33 C/12). Tak w 2007 roku we Francji  obchodzono 200-ną rocznicę narodzin tego niezwykłego człowieka, Polaka.   

Co wniosła Polska w te głośnie i uroczyste obchody? Ano nic. Bo to Białoruś  zorganizowała  wystawę w siedzibie głównej UNESCO w Paryżu, w której otwarciu uczestniczyły delegacje Bułgarii, Litwy, Rumunii, Rosji, Serbii, Uzbekistanu oraz paryskiej Biblioteki Polskiej.

Czytaj więcej

„Bogurodzica Dziewica, Bogiem Sławiena Maryja”, najstarszy znany zapis tej pieśni pochodzi z początku XV w. W 1407 r. został zapisany na tylnej wklejce zbioru kazań łacińskich, obecnie wyklejka jest przechowywana w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej.  Autor tekstu jest nieznany. „Bogurodzica” jest najstarszą utrwaloną polską pieśnią religijną i stanowi najstarszy zachowany polski tekst poetycki - była także przez wiek XV hymnem królewskim dynastii Jagiellonów. Pieśń nie ma tytułu, a określa się ją według pierwszego wyrazu tekstu (w najstarszym przekazie są to dwa osobno zapisane słowa „Bogu rodzica”) .

Nie jest też pieśnią maryjną, ale modlitwą do Maryi i do Chrystusa, intelektualnie ujętym wyznaniem wiary.

„Bogurodzica” stała się pieśnią bojową polskiego rycerstwa – jak podaje Jan Długosz - śpiewano ją przed bitwą pod Grunwaldem, a później np. przed bitwą pod Warną.

„Bogurodzica” stała się również symbolem jedności religijno-patriotycznej.

Czytaj więcej