WOŁODYJOWSKI – Pisarczyk Edward
Ze stodoły wyszedł wysoki, przystojny cywil w długich butach, postawy kawaleryjskiej, o energi¬cznym wyrazie twarzy, małym wąsiku i bystrym oku. Od razu poczu¬liśmy, że mamy do czynienia z energicznym, wysokiej klasy oficerem. Stanęliśmy na baczność. „Akacja” – Jan Kursewicz zameldował o przybyciu uciekinierów z bazy „Kmicica”. „Łupaszka” - Zygmunt Szendzielarz długo stał przed nami, patrzał przenikliwie nam w oczy. Po pewnym czasie oświadczył: „Jestem oficerem, dowódcą tego Oddziału, przyjmuję was i wspólnymi siłami będziemy walczyć o Polskę z naszymi wrogami, a wy nie zapominajcie, że macie dodatkowy obowiązek: pomścić śmierć waszych kolegów, ja natomiast popracuję nad wyprowadzeniem ocalałych z pogromu żołnierzy z bazy nad Naroczą” .We¬szliśmy do stodoły i tu czekała nas miła niespodzianka: spotkaliśmy naszych kolegów z bazy, którzy uniknęli rozbrojenia:  „Żbika”, „Wołodźkę”, „Literbę”.  Nastąpiło serdeczne powitanie, cało¬wanie “z dubeltówki”. Przyglądali się nam inni żołnierze tego Oddziału  „Ronin”, późniejszy dowódca 4-tej Brygady „Narocz”, „Saszka”, ,,Foksal”,  „Nieczuja”, „Mrok”,. Byliśmy trochę zmęczeni, toteż rozłożyliśmy się na sianku i opowiadaliśmy o rozbrojeniu bazy. Koledzy od “Kmicica” wspomogli nas amunicją. Zjedliśmy przyniesiony nam obiad i opowiadaliśmy dalej.

Czytaj więcej

Na przełomie sierpnia i września 1943 roku:
We wsi Zaliśce pow. Łuck upowcy uprowadzili z domu 6 osób z rodziny Malinowskich, w tym matkę z 2 synami i jej rodzicami i zamordowali poza wsią.
We wsi Zarudeczko pow. Zbaraż Ukraińcy zamordowali 20 Polaków.
   1 września 1943 roku:
We wsi Burakówka pow. Zaleszczyki: „01.09.1943 r. bojówka UPA napadła na dom rodziny polsko-ukraińskiej i zamordowała męża Ukraińca, syn był ranny ale przeżył, matka Polka uciekła.” (prof. dr hab. Leszek Jankiewicz: Uzupełnienie do listy strat ludności polskiej podanej przez Komańskiego i Siekierkę dla województwa tarnopolskiego, 2004; w: Ludobójstwo  OUN-UPA na Kresach Południowo-Wschodnich. Seria – tom 7, pod redakcją Witolda Listowskiego, Kędzierzyn-Koźle 2015; w: 

Czytaj więcej

/ Genowefa z synem Bogusławem

Siedzibą naszej gminy w powiecie dubieńskim przedwojennego województwa rówieńskiego, był Malin. Wójtem przez długi okres był stryj mojego ojczyma – Trzmielewski. „Czescy emigranci pojawili się w Malinie w drugiej połowie XIX wieku. Zamieszkiwali zwarcie kolonię Malin zwany Malin Czeski, podczas gdy Ukraińcy mieszkali w samej wsi Malin, zwanej Malin Ruski. W przeddzień niemieckiej pacyfikacji w kolonii Malin żyło także 26 Polaków.
„W 1943 roku Malin znajdował się na terenach okupowanych przez Niemcy (Komisariat Rzeszy Ukraina, okręg generalny Wołyń-Podole, komisariat Dubno). W obliczu rzezi wołyńskiej czeska ludność Malina zachowywała neutralność.”
Kto zatem dokonał zbrodni w Czeskim Malinie ! „Bezspornym jest fakt, że zbrodnią kierowali Niemcy i oni stanowili trzon ekspedycji karnej (oddział SS). Fakt zbrodni badała czechosłowacka komisja pod przewodnictwem Jaroslava Procházki. W raporcie sporządzonym 3 kwietnia 1944 komisja ustaliła odpowiedzialność Niemców za zbrodnię, bez wnikania w skład narodowościowy ekspedycji karnej.

Czytaj więcej

Powiat kowelski w pierwszej połowie 1943 r. nie znalazł się w strefie morderczych akcji OUN-UPA skierowanej przeciwko ludności polskiej. Nie wykluczone, że agitatorzy OUN przybyli na Wołyń dość długo nie mogli znaleźć posłuchu wśród miejscowej ludności, która żyła w dobrosąsiedzkich stosunkach z Polakami. Potwierdzają to liczne relacje świadków wspominające o informacjach od zaprzyjaźnionych Ukraińców , mówiące o całonocnych zebraniach organizowanych przez agitatorów z Galicji. „Zaraza galicyjska” jak to określali sami Ukraińcy z Wołynia, dość długo nie mogła znaleźć posłuchu wśród  ukraińskich  mieszkańców tego terenu. A warto w tym miejscu wyjaśnić, że powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 185,4 tys. (72,7%)., a Polaków było zaledwie 36,7 tys. (14,4%) osób.  Sporadyczne przypadki mordowania Polaków, tłumaczono jako porachunki międzyludzkie, albo bandyckie napady.  Bojówki OUN były zbyt słabe by ujawniać swoją obecność.

Czytaj więcej