/ Genio Geppert

Opowiadałam już o Kresowianach, którzy osiedli we Wrocławiu. Niektórzy byli sławnymi ludźmi. Do takich należał też niewątpliwie Eugeniusz Geppert, urodzony we Lwowie.

Był to wyjątkowy człowiek, który z zaangażowaniem realizował się w wielu dziedzinach. Był przede wszystkim artystą, pisał teksty krytyczne na temat sztuki, publikowane na łamach czasopism artystycznych, wydał także trzy książki. No i oczywiście Wrocław wiele mu zawdzięcza, bo zaraz po wojnie podjął trud zorganizowania w zniszczonym mieście uczelni artystycznej, której był pierwszym rektorem.

Wyruszyłam na spacer po Wrocławiu śladami Eugeniusza Gepperta.
Dzisiaj Wrocław nie zapomina o nim. Ten wielki człowiek ma tu swoją ulicę, uczelnia nosi jego imię a w Ratuszu, w Sali Mieszczańskiej jego popiersie stoi w galerii, wśród rzędów innych zasłużonych dla miasta ludzi.  

Czytaj więcej

26 kwietnia 2019 roku odbył się w oddziale krakowskiego Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru Filmu i Telewizji "Loża" kolejny koncert piosenki lwowskiej.

Wystąpili - Zespół "Chawira" w składzie Karol Wróblewski - akordeon, śpiew, prezes Fundacji Ocalenia Kultury Kresowej, Stefan Czyż - klarnet, Jerzy Skrejka - fortepian, Magdalena Sowa - sopran, Irena Paprocka - pianino i sopran, Franciszek Makuch - artysta Opery i Operetki w Krakowie, Dorota Helbin - sopran artystka Opery i Operetki w Krakowie, Piotr Kaczorowski - pianino.

Czytaj więcej

/ Zburzony Wrocław

Pisałam już o gehennie naszych przodków, którzy zmuszeni byli opuścić swoje domy na Kresach i  w towarowych wagonach tygodniami przemierzali cały kraj, aby osiąść na Ziemiach Zachodnich. Wrocław był wtedy bardzo zburzony, ale i tu odradzało się życie

Chcę przybliżyć te pierwsze dni, miesiące, lata w powojennej Polsce- jakie one były dla naszych Kresowian? To już kolejna część cyklu, tym razem o Muchoborze Wielkim, który teraz jest dzielnicą Wrocławia a kiedyś…

Czytaj więcej

/ Wały Hetmańskie - pocztówka: Lwów 1915r.

Dawno już temu, w efekcie pewnych nostalgicznych skojarzeń, napisałem wiersz, który zatytułowałem „Wieczór na Wałach Hetmańskich". Ów rymowany utwór jest przywołaną po latach wizją tego właśnie fragmentu śródmieścia Lwowa, który z nieustającym zachwytem wiele razy oglądałem z frontowej, widokowej loggii Teatru Wielkiego. W głównym antrakcie „Intrygi i miłości", „Peer Gynta", „Warszawianki", „Gałązki rozmarynu" i wielu innych przedstawień, na które chadzałem wspólnie z wszystkimi koleżkami mojej ostatniej gimnazjalnej klasy - stawałem przy balustradzie owej loggii i z wielkim upodobaniem napawałem się widokiem, który nieraz wydawał mi się świętokradczo o wiele piękniejszy i znacznie bardziej interesujący od oglądanych właśnie w teatrze obrazów scenicznych.

Czytaj więcej