Maurycy Mojżesz Allerhand (ur. 28 czerwca 1868 r. w Rzeszowie, zm. w sierpniu1942 r. we Lwowie) – polski prawnik, cywilista, adwokat, profesor Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego.

Pochodził z zamożnej żydowskiej rodziny właściciela ziemskiego. Ukończył polskie gimnazjum w Rzeszowie gdzie w 1887 r. zdał maturę (z odznaczeniem), po czym podjął studia na Uniwersytecie Wiedeńskim.

Stopień doktora praw uzyskał tam w 1892 r. Po powrocie do Galicji zamieszkał we Lwowie i rozpoczął praktykę adwokacką.

W 1900 r. otworzył samodzielną kancelarię adwokacką, jednocześnie publikował w czasopismach krajowych i zagranicznych rozprawy, artykuły i monografie prawnicze. Był współpracownikiem czasopisma „Reforma Sądowa” w zakresie ustawodawstwa naftowego.  W 1909 r. habilitował się na Uniwersytecie Lwowskim  im. Jana Kazimierza w dziedzinie prawa procesowego na podstawie pracy" Podstęp w procesie".

Czytaj więcej

1 Alfred Jahn

Do mojego cyklu „Kresowe drogi” idealnie pasują losy naszego geografa, podróżnika, glacjologa, badacza, uczonego-profesora Alfreda Jahna. On sam opisał swoje wspomnienia w książce pt. „Z Kleparowa w daleki świat”.          

Gdzież jest ten Kleparów? A gdzie w daleki świat pojechał Alfred Jahn? To pasjonujące zagłębić się w jego życiorys.

Alfred Jahn urodził się 22 kwietnia 1915 roku nie we Lwowie- jak podają niektóre źródła – a w Kleparowie- we wsi pod Lwowem. Dopiero później rozporządzeniem z 11 kwietnia 1930 gmina wiejska Kleparów została włączona do miasta, a zmiany wprowadzono w życie z dniem 1 kwietnia 1931 i teraz Kleparów jest dzielnicą Lwowa.

Czytaj więcej

Całe nasze młode lata były przepełnione Tarnopolem – miastem dzieciństwa naszej Mamy, Ryszardy Zdzisławy Nowerskiej (ur. 1929 – zm. 1991), prywatnie używającej drugiego imienia. Zastanawiam się czy w ogóle był jakiś dzień, w którym Mama nie wspomniała choćby kilkoma słowami swojego miasta…? Trudno się więc dziwić, że powojenne granice straciły dla nas prywatnie swoje znaczenie i żyłyśmy raczej na mapie wytyczonej przez geografię wspomnień Mamy. Generalnie w opowieściach i w życiu Mamy były dwa fenomeny stanowiące równoważnik czegoś najlepszego, najpiękniejszego, po prostu doskonałego wyrażone jej określeniami: „jak przed wojną” lub „jak w Tarnopolu”. Dwa „superlativa” równoważniki – czegoś co najlepsze i nie do prześcignięcia, a przy tym bezpowrotnie utracone!

Czytaj więcej

/ Tablica pamiątkowa w koś. św.  Andrzeja klasztoru OO.Bernardynów we Lwowie.

25 października 1897 w kościele Bernardynów we Lwowie odsłonięto tablicę upamiętniającą Kornela Ujejskiego, które ufundowało Stowarzyszenie Rękodzielników Lwowskich „Gwiazda”. Została ona  wykonana w pracowni Juliana Markowskiego, napisy i emblematy stworzył Ludwik Makolondra. (Kronika. Zmarli. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 277 z 19 czerwca 1907.) Zamilkł, przepadł całkowicie w świadomości pokoleń poetyckich wstępujących w życie po odzyskaniu niepodległości. Ale któż wspominał wtedy Lenartowicza, Konopnicką, Syrokomlę... Byli to, ot poczciwi hreczkosieje poetyccy, biedacy, parafialni pieśniarze straconych okolic, tak marnie wyglądający na tle uwielbianych idolów i powielanych wzorców poezji «europejskich» – taki sąd o miejscu w poezji Kornela Ujejskiego wygłosił przed laty Bogdan Ostromęcki (Ostromęcki B., Lirnicy trubadurzy i tyrteje, Warszawa 1973, s. 161) . I trudno się z nim nie zgodzić. Bo niby z czym młodemu, ale pewnie i  średniemu pokoleniu kojarzy się to nazwisko?

Kornel Ujejski urodził się 12 września 1823 r. w Beremianach na Podolu. Był dzieckiem Erazma i Ludwiki z Wolańskich, małżonków Ujejskich. Pochodził z zamożnej rodziny szlacheckiej, która w roku 1839 przeprowadziła się w okolice Lwowa. Młody Kornel początkowo uczył się w domu, następnie od 1831 pobierał nauki w gimnazjum w Buczaczu u OO. Bazylianów. Późnej podjął  studia na Akademii Lwowskiej, gdzie poznał m.in. Leszka Dunina-Borkowskiego i Wincentego Pola. W 1844 roku wraz z kuzynem Wiktorem Wiśniewskim udał się do Warszawy, gdzie przy pomocy Augusta Bielowskiego, nawiązał kontakt z Kazimierzem Wóycickim, ten z kolei doprowadził do jego spotkania z Teofilem Lenartowiczem, Napoleonem Leonem Łubieńskim oraz Augustem Wilkońskim. Znajomości te w znaczący sposób wpłynęły na przyszły dorobek literacki. Jednak warto zauważyć, że Ujejski już jako kilkuletni chłopiec próbował swoich sił w poezji.

Czytaj więcej