Stepan Bandera ukraiński zbrodniarz z Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN). Morderca - agent niemiecki w Polsce.

Urodził się w rodzinie proboszcza grekokatolickiego, nacjonalisty, kapelana UHA (Ukraińskiej Halickiej Armii), później kapelana w Czerwonej Ukraińskiej Armii Halickiej.
01.09.1919r. rozpoczął naukę w gimnazjum ukraińskim w Stryju. Jego idolem był wówczas D.Doncow i jego dzieło „Nacjonalizm” tam zapoznał się z nielegalnym bractwem „Czarnego Tryzuba” (przybudówka faszystowskiej OUN).

W 1928 r. Bandera został studentem Politechniki Lwowskiej, kształcił się za pieniądze polskich podatników, korzystał z wielu swobód z jakich korzystali Ukraińcy w II RP.

Nie ukończył studiów (nie obronił dyplomu), gdyż działał nielegalnie przeciwko Państwu Polskiemu.

 Uprawiał sabotaż, szpiegostwo, tworzenie list polskiej inteligencji, Żydów, na podstawie, których następowały później aresztowania i deportacje przez Gestapo i NKWD. 
Specjalizowal sie w napadach, rabunkach, w tym -w napadzie na pocztę w Gródku Jagiellońskim. (uczestniczyli w nim m.in. Roman Szuchewicz i Mykola Łebed).

Działał również w nielegalnym UWO (Ukraińskiej Organizacji Wojskowej) odpowiedzialnej, między innymi za:  - nieudany zamach na Naczelnika Państwa Polskiego-Józefa Piłsudskiego (25.11.1921r.), który przybył do Lwowa aby „miasto-bohater” Semper Fidelis udekorować orderem Krzyża „Virtuti Militari”.
 
-zamordowanie w Kamionce Strumiłowskiej (15.10.1922 r.) ukraińskiego poety i działacza społecznego Teodora Twerdochliba
 
- nieudany zamach (1924r) we Lwowie na Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego.

- zamordowanie społecznika Tadeusza Hołówkę (sympatyka Ukrainców)

 

 

 

W 1928 r. Stepan Bandera wstąpił do OUN (Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów) by w 1933r. stanąć na czele OUN.
Wówczas to jego idolem był  Adolf Hitler, kanclerz III Rzeszy Niemieckiej i zaczą? go wiernie na?ladowa?. ł go wiernie naśladować.

Jako szef Krajowego Prowidu OUN wydaŁ rozkaz zamordowania - Kuratora Lwowskiego Okręgu Szkolnego-Stanisława Sobińskiego oraz dyrektora żeńskiego ukraińskiego seminarium nauczycielskiego w Przemyślu - Sofrona Matwijasa,
a 22.10.1933 r na jego rozkaz bojówkarz OUN Mykoła Łemyck dokonał zamachu na konsula sowieckiego we Lwowie.

W 1934r. Bandera wydał kolejne zbrodnicze rozkazy zamordowania:

- kowala Biteckiego za krytykę ukraińskiego faszyzmu,

- kuratora szkolnego Gadomskiego,
- pisarza Antona Kruszelnickiego za krytykę Doncowa,  
- wojewody wołyńskiego Józefskiego.

Do 1935 r. zlecił 18 morderstw i 13 zamachów.

15.06.1934r. z rozkazu Bandery bojówkarz OUN- H. Modoj zastrzelił ministra spraw wewnętrznych II RP- Bronisława Pierackiego oraz dokonano zamachu bombowego na drukarnię Jaćkowa we Lwowie.

 

25.07.1934 r. z rozkazu Bandery, OUN zamordowało Iwana Babija dyrektora gimnazjum ukraińskiego we Lwowie.

W 1935 r. Bandera zafascynowany Adolfem Hitlerem i jego akcją „długich noży”, zorganizował w podobny sposób czystki w swoich szeregach, zlecając morderstwa swoich ludzi za tzw. „krytykę i odchylenia partyjne”.
Wyrok wykonano na studencie Marijce Kowaluk oraz gimnazjaliście Mychojła Kopaczu, a nieco później na studencie prawa Władymyru Melnyku.

W latach 1936-37, OUN pod wodzą Bandery podjęła szeroko zakrojoną współpracę z niemieckim wywiadem przeciwko Polsce.

W 1936r. Bandera wraz ze swoimi kompanami został skazany w Polsce na karę śmierci zamienioną na dożywocie ze względu na wchodzącą amnestię w Polsce ( co jak czas pokaże było tragicznym błędem polskiego państwa demokratycznego jakim była II RP).

W 1938 r. po śmierci Jewhena Konowalca , jego następcą zostajł Andrej Melnyk, jako szef zarządu zagranicznego OUN, opowiadający się za ścisłą współpracą z Niemcami, główny konkurent Bandery.

We wrześniu 1939r. Bandera, Łebed, Szuchewicz wychodzą z więzień i rozpoczynają swoją dalszą zbrodniczą działalność.

W 1940 r. dochodzi do rozłamu w OUN Melnika i OUN-Bandery, szefem OUN-B w Generalnym Gubernatorstwie zostaje zaufany Bandery - Roman Szuchewycz.

Doszło wówczas do wzajemnych walk pomiędzy obu frakcjami, ale banderowska Służba Bezpeky (SB), którą kierował Mykoła Łebed w skrytobójczy sposób wymordowała część konkurentów Bandery - kolejna banderowska („noc długich noży”).

W kwietniu 1941 roku powstał zbrodniczy niemiecko - ukraiński batalion „Nachtigall” („Słowiki”) .

Ze strony niemieckiej dowodził nim por. Herzner i por.Oberländer, a podlegał im ze strony ukraińskiej komandyr Roman Szuchewicz „Tur”.

ZBRODNIE NIEMIECKO - UKRAIŃSKIEGO  BATALIONU „NACHTIGALL”

W dniach 1-7 lipca 1941 roku we Lwowie - batalion „Nachtigall” wspólnie z ukraińską policją i SB-OUN zamordowali ponad 30.00 Polaków i Żydów.  

w nocy z 3 na 4 lipca „Nachtigall” wspólnie z Gestapo dokonał na lwowskich Wzgórzach Wuleckich mordu polskich profesorów lwowskich wyższych uczelni.

W zbrodni tej m.in. zgnęli prof. Kazimierz Bartel 5- krotny premier rządu II RP, Boy Żeleński oraz prof. Adam Sołowij najstarsza polska ofiara, kierownik katedry w Uniwersytecie Lwowskim Jana Kazimierza, w której pracoał mój ś.p. Ojciec doc. med. gineklog położnik Maurycy Marian Szumański, również zamordowany przez Gestapo 4 listopada 1941 roku  w innej zbrodni w lwowskim więzieniu Łąckiego.
Rozmiar zbrodni dokonanej na lwowskich peifesorach zaskoczył nawet niemieckiego admirała Canarisa (szefa Abwhry), który nakazał wycofać 7 lipca  batalion „Nachtigall” ze Lwowa.

 / Żołnierze batalionu „Nachtigall”

 

Wszystkie te mordy działy się za pełną aprobatą Bandery.

W dniu 30.06.1941 roku we Lwowie, Bandera ogłosił powstanie fikcyjnego, marionetkowego rządu z Jaroslawem Stećko jako premierem, który ogłosił na początek:

„Politykę będziemy robić bez sentymentów, wyniszczymy bez wyjątku tych, którzy staną na naszej drodze.

Kierownikami wszystkich gałęzi życia będą Ukraińcy i tylko Ukraińcy a nie wrogowie - Polacy, Żydzi...

Nasza władza będzie dyktaturą OUN, polityczną i wojskową, dyktaturą dla wrogów, straszną i nieubłaganą”.

Ten marionetkowy rząd przetrwał 12 dni (w tym czasie istniał legalny ukraiński rząd na emigracji) i nie uznało go żadne z państw świata.

Pomimo wystosowanego przez ten „rząd” Pozdrowień dla Twórcy i Wodza Wielkich Niemiec - Adolfa Hitlera, Hitler nie uznał go i kazał Himmlerowi zająć się tą bandą fanatyków (tak określał rząd banderowski).

Bandera podejrzewając że za tymi decyzjami stoją ounowcy Melnika, wysyłał bojówkę SB z terrorystą Kozijem na czele który w Żytomierzu (30.08.1941) mordował jego konkurentów z OUN-M - Senyka Hrywińskiego i Ściborskiego.

15.09 1941 r Bandera został aresztowany przez Gestapo i przewieziony do obozu w Sachsenhausen, osadzony w wydzielonej części obozu dla uprzywilejowanych i w dobrych warunkach, prowadził tajne rozmowy o dalszej współpracy z Niemcami oraz rozpracowywał współwięźniów m.in.generała Roweckiego „Grota” komendanta AK i innych polityków z całej Europy (przebywała tam też profesura z UJ, AGH i KUL oraz ludzie z polskiego wywiadu).

Podczas odsiadki w obozie Bandera doprowadził do porozumienia między OUN-UPA a Abwehrą, a na zakończenie odsiadki spotkał się z Himmlerem ,który stwierdził ,iż „odpadła potrzeba waszego wymuszonego sytuacją przebywania w fikcyjnym areszcie”.

W grudniu 1944 roku Bandera i jego kompani zostali zwolnieni z obozu zagłady w Sachsenchausen w związku z tworzeniem przez Niemców Ukraińskiej Armii Narodowej.

Bandera otrzymał mieszkanie służbowe i zabrał się do energicznej współpracy z hitlerowcami.

Po 1945 roku, po zakończeniu II Wojny Światowej i upadku III Rzeszy Niemieckiej, Bandera został konfidentem służb specjalnych Wlk.Brytanii i RFN, przebywał koło Insbrucku w miejscowości Seeder w wygodnym mieszkaniu pod czujną opieką swojej ochrony i wywiadu brytyjskiego, co uchroniło go od stryczka.
Chcąc uniknąć deportacji i kary śmierci za dokonane ludobójstwo Bandera wyrzekł się swojego ukraińskiego pochodzenia i twierdził że jest Polakiem na wygnaniu, zmienił nawet dowód tożsamości ze Stepana Bandery na Stefan Popiel.

Zamieszany był też w wiele afer między innymi w „aferę dolarową” czy przerzut kosztowności zrabowanych pomordowanym Polakom i Żydom na terenie II RP, za „żelazną kurtynę”.

Pomio posiadanego obywatelstwa polskiego i zmienionego nazwiska wytropił go wywiad sowiecki i zlikwidował 15 października 1959 roku w RFN, gdzie ten się ukrywał.

W historii Polski zapisał się jako Kat nr 3 Narodu Polskiego.

 Aleksander Szumański