/ Leonard Stecki - zdjęcie z okresu studiów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, fot. kopia ze zbiorów Litewskiego Centralnego Archiwum Państwowego

Urodził się 30 kwietnia 1907 roku w Łunińcu na Polesiu. Tam spędził lata dziecięce. W mieście rozpoczął edukację. Po wybuchu I wojny światowej, wskutek ofensywy wojsk niemieckich, z rodzicami (Janem i Marią z Trubków) wyjechał na kilka lat w głąb Rosji. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu systematyczną naukę w Rosji. Kontynuował ją po powrocie w ojczyste strony w rosyjskiej szkole realnej. W 1919 roku ukończył trzecią klasę. Na skutek postępującej ofensywy bolszewickiej ponownie jego rodzina opuściła Łuniniec. Wielokrotnie zmieniali miejsca pobytu.  Leonard Stecki był świadkiem drastycznych walk w trakcie wojny polsko - bolszewickiej, które spowodowały roczną przerwę w kształceniu. Ostatecznie osiadł w Baranowiczach. Dalszą naukę odbywał już w polskiej szkole powszechnej. Po jej ukończeniu i złożeniu egzaminu, został przyjęty do piątej klasy Gimnazjum im. Tadeusza Rejtana w Baranowiczach. W murach placówki spędził cztery lata. Był to czas intensywnego poszerzania wiedzy, kształtowania osobowości, hartu ducha i ciała. Należał do organizacji „Bratnia Pomoc” oraz hufca harcerskiego. Rozwijał sprawność wojskową i tężyznę fizyczną. Szczególną aktywność w organizacjach podejmował w klasach szóstej i siódmej. W ostatnim roku nauki gimnazjalnej zaprzestał dotychczasowej działalności, ale wciąż udzielał korepetycji młodszym uczniom. Ojciec Leonarda był kolejarzem, matka zajmowała się domem.

/ Świadectwo dojrzałości Leonarda Steckiego uzyskane w Państwowym Gimnazjum im. Tadeusza Rejtana w Baranowiczach, kopia ze zbiorów Litewskiego Centralnego Archiwum Państwowego

Egzamin dojrzałości zdał 28 maja 1927 roku. Jesienią wstąpił na Wydział Lekarski Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Od 18 września 1933 roku odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Sanitarnych Rezerwy w Warszawie. Ukończył ją 15 marca 1934 roku z wynikiem bardzo dobrym. Uzyskał lokatę 58/95. Po Szkole Podchorążych został przydzielony do korpusu osobowego oficerów sanitarnych – grupa lekarzy (kadra zapasowa 9 szpitala okręgowego). 16 września zwolniony do rezerwy. Dyplom lekarski uzyskał 30 października 1934 roku. Awansowany na podporucznika rezerwy. Starszeństwo otrzymał 1 stycznia 1935 roku. W kolejnych latach odbywał ćwiczenia w 6 Batalionie Saperów oraz w 3 Dywizjonie Artylerii Konnej.

Do wybuchu wojny pracował jako lekarz internista w powiecie sarneńskim, województwie wołyńskim. Pełnił funkcję kierownika szpitala rejonowego w Dąbrowicy.

Latem 1938 roku ożenił się z pochodzącą z powiatu oszmiańskiego Ireną Oświecimską, córką Władysława i Amelii z Bukowskich. Irena ukończyła Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Wilnie. Pracowała jako nauczycielka w wiejskich szkołach powiatu oszmiańskiego, m.in. w Nowosiółkach i Tołminowie. W tej ostatniej miejscowości udało jej się zainicjować, a następnie w 1938 roku ukończyć budowę szkoły. Po ślubie Steccy zamieszkali w Dąbrowicy. Irena została przeniesiona 1 października 1938 roku ze szkoły powszechnej w Tołminowie do szkoły powszechnej w Bereściu, w gminie Dąbrowica.

Leonard Stecki wziął udział w wojnie obronnej 1939 roku. Trafił do niewoli sowieckiej i znalazł się w Kozielsku. W kwietniu 1940 roku został zamordowany przez Sowietów strzałem w tył głowy. Lista wywozowa – L.W. 052/2 27 IV 1940. Pochowany jest na cmentarzu w Katyniu.

Irena Stecka po wybuchu wojny przedostała się do Wilna, a następnie do Oszmiany. 30 grudnia 1939 roku urodziła córkę Jadwigę. Po wojnie osiadły w Krakowie. Spoczywają na Cmentarzu Salwatorskim.

Źródła: