O mamo, otrzyj oczy,
Z uśmiechem do mnie mów
- Ta krew, co z piersi broczy,
Ta krew - to za nasz Lwów!
Ja biłem się tak samo
Jak starsi - mamo, chwal! ...
Tylko mi ciebie, mamo,
Tylko mi Polski żal! ...
Z prawdziwym karabinem
U pierwszych stałem czat ...
O, nie płacz nad swym synem,
Że za Ojczyznę padł ! ...
Z krwawą na kurtce plamą
Odchodzę dumny w dal ...
Tylko mi ciebie, mamo,
Tylko mi Polski żal! ...
Mamo, czy jesteś ze mną ?
Nie słyszę twoich słów ...
W oczach mi trochę ciemno ...
Obroniliśmy Lwów! ...
Zostaniesz biedna samą ...
Baczność za Lwów!
Cel! Pal!
Tylko mi ciebie, mamo,
Tylko mi Polski żal...

Czytaj więcej

Do redakcji Gazety Lubuskiej przyszedł: Czytelnik Zbigniew Koryciński i przyniósł fotografie z domowego albumu z prośbą. czy ktoś może pomóc w rozszyfrowaniu okoliczności powstania fotografii..?

Pan Zbigniew opowiedział  historię swojej rodziny w kilku zdaniach. Rodzina wywodzi się z okolicy Wormian, później był sekretarzem w Trokach. Tam urodzili się wujkowie naszego czytelnika. Ale mama, najmłodsza z rodzeństwa, przyszła na świat już w Wilnie.

Do dziś wspomina Ostrą Bramę. Wacław Jurkojć jako 18-latek wstąpił do legionów. Po wyjeździe z Kresów mieszkał i pracował w Świebodzinie, gdzie krótko stał na czele magistratu, a później w Trzebiechowie...

Czytaj więcej: https://gazetalubuska.pl/niezwykle-rodzinne-zdjecia-legiony-pilsudski-i-wilno-w-tle-kto-pomoze-rozwiklac-zagadke/ar/13652642?fbclid=IwAR0_ktffX7swuRlit64fqWcpc5rjGrVAt7T5tWkIHkZaT3LfU742Ae7q4qM

Czytaj więcej

… „Bez przerwy wyciągano z cel więźniów, po 5-10 zawlekano do piwnic , tam mordowano, rozstrzeliwano w tył głowy i składano trupy w pryzmę, a gdy już wszystkie piwnice były załadowane, wówczas wyprowadzano po 50 i więcej na plac więzienny i strzelano do nich z okien z karabinów maszynowych, a nawet zaczęto rzucać ręczne granaty.” …
Masakry więzienne NKWD 1941 – masowe zbrodnie dokonane przez funkcjonariuszy NKWD na więźniach politycznych w więzieniach na okupowanych przez ZSRS terenach Polski, Litwy, Łotwy i Estonii, a także na terenach ZSRS z przed 1939 (Mińsk, Orzeł, Winnica) i na szlakach ewakuacji więzień po agresji III Rzeszy na ZSRS 22 czerwca 1941.
W dniu 22 czerwca 1941 roku Biuro Polityczne Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi podjęło uchwałę, zobowiązującą NKWD BSRR do wykonania wyroków śmierci, wydanych na więźniów, przebywających w więzieniach zachodnich obwodów Białorusi.
Dwa dni później szef NKWD, Ławrientij Beria, polecił rozstrzelać wszystkich więźniów znajdujących się w śledztwie oraz skazanych za „działalność kontrrewolucyjną”, „sabotaż gospodarczy”, „dywersję” i „działalność antysowiecką”.

Czytaj więcej

Wreszcie można powiedzieć, że w ostatnich latach  historia Wołynia w latach 1939-1946 przestała być przedmiotem tabu i pojawił się wysyp książek poświęconych tej tematyce. O ile większość z nich już w samym tytule zawiera słowa: krew, ogień, łzy i mord, to niżej zaprezentowana pozycja jest właśnie próbą zrozumienia tego co się wydarzyło. Trauma jaką przeżyli i jeszcze dziś przeżywają ostatni żyjący świadkowie „Ludobójstwa OUN-UPA”, jest niestety nie do opisania. Nikt nigdy nie zafundował  ofiarom tej wielkiej zbrodni  pomocy psychoterapeutów, a wręcz przeciwnie pół wieku bezpieczniej było siedzieć cicho. Autorka książki dziennikarka i tłumaczka, będąca jednocześnie potomkiem kresowej rodziny z Podola podjęła trud zrozumienia tego co się wydarzyło. Mimo dotarcia do wielu autorytetów i  świadków minionego czasu zaskoczyły mnie jednak pewne wnioski, o których muszę tu wspomnieć.

Czytaj więcej