/ Upamiętniający wymordowanie mieszkających w Hucie Pieniackiej pomnik zniszczyła eksplozja ładunku wybuchowego – ustaliła ukraińska policja. https://www.newsweek.pl/swiat/pomnik-polakow-w-hucie-pieniackiej-na-ukrainie-zostal-wysadzony/9wchqls

Na pomniku upamiętniającym polskie ofiary z tzw. ukraińskiej listy katyńskiej na cmentarzy w Bykowni pod Kijowem pojawiły się napisy gloryfikujące ukraińską dywizję kolaboracyjną Waffen-SS „Galizien”. Napisy na pomniku z nazwiskami zamordowanych Polaków wykonano czerwoną farbą. Wychwalają one kolaborantów z Wafen-SS „Galizien”. Nieznani sprawcy próbowali również zniszczyć łomem wejście na polską część cmentarza. Na jednej z kolumn flankujących wejście, którą próbowano przewrócić, również znalazły się napisy. W zbiorowych mogiłach na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni spoczywają szczątki 3435 polskich obywateli z tzw. ukraińskiej listy katyńskiej, zamordowanych przez NKWD w 1940 roku. Cmentarz otwarto we wrześniu 2012 roku z inicjatywy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Początkowo żadna poważniejsza wzmianka na ten temat nie pojawiła się w ukraińskich mediach. Zaczęły one informować o tym dopiero ok. godz. 14:00 w środę, gdy tematem powszechnie zainteresowały się media w Polsce, a Ambasada RP w Kijowie i MSZ podjęły kroki w tej sprawie. (Ukraina: Sprofanowano polski cmentarz w Bykowni; http://www.kresy.pl/wydarzenia,spoleczenstwo?zobacz/sprofanowano-cmentarz-w-bykowni ; 25 stycznia 2017)

Czytaj więcej...

 Polacy ginęli pod ciosami ukraińskich rezunów bez względu na wiek – starcy, dorośli i dzieci w tym nawet niemowlęta. Często jedynymi ocalałymi członkami rodzin były małe dzieci. Dla malców, którzy  cudem ocaleli z piekła rzezi wołyńskiej i zostali sami jak palec ocalenie było najczęściej początkiem bardzo wyboistej drogi. 8-mio letnia dziewczynka ze wsi Zagaje która uratowała się tylko z ojcem po latach napisała: " Ja tysiące razy żałowałam, że biegłam za ojcem, a nie pozostałam z mamą oraz rodzeństwem. Dalsze losy mojego życia były bardzo smutne, pogardzana, odpychana, poniżana i nikomu niepotrzebna. Przez wszystkie lata największym moim pragnieniem było, by raz jeszcze w życiu zobaczyć miejsce mojego urodzenia. Marzenie to spełniło się dopiero w 1994 r., pojechałam na Wołyń z wycieczką 8 czerwca 1994 r. Po 51 latach stanęłam ponownie na mojej rodzinnej ziemi. Uciekałam jako 8-letnie dziecko, a wróciłam 59-letnią kobietą, zmęczoną życiem, strasznymi przeżyciami i nieszczęściami. Z mojej wioski Zagaje nic nie pozostało, po jednej stronie drogi rosły buraki, a po drugiej – skoszona trawa. Była to wioska z pięknymi sadami, 50 gospodarstw zniknęło. Na ten widok dostałam szoku, szłam tą drogą, zapalałam znicze. Co kilka metrów po jednej i po drugiej stronie, krzyczałam z rozpaczy i bólu, dlaczego to się stało? I za co takie okrucieństwo?

Czytaj więcej...

/ Z dziejów księgarstwa lwowskiego. - https://www.lwow.com.pl/rocznik/92/batorego.html

Księgarnia Polska we Lwowie została założona w roku 1822 przez Adama Dominika Bartoszewicza, jednego z najwybitniejszych księgarzy polskich z drugiej połowy ubiegłego stulecia- czytam w informatorze Zjazdu Bibliotekarzy i Bibliofilów Polskich we Lwowie w 1928 r. 

Choć Adam Bartoszewicz tworzył księgarnię w mieście, które wraz z zagrabionymi Rzeczypospolitej ziemiami znalazło się w zaborze austriackim,  nie bał się nazwać księgarni Polską, w przeciwieństwie do obecnych doradców rządowych, naukowców, redaktorów pism, autorów testów, którzy unikają przymiotnika „polski”, zastępując go przymiotnikiem „galicyjski” lub pomijając w ogóle, gdy odnoszą się do istnienia Rzeczypospolitej i działań Polaków na terenie obecnej Ukrainy. 

Czytaj więcej...

/ Kamień z napisem PONARY znajdujący się pod Krzyżem Ponarskim na Warszawskich Powązkach.  Fot. archiwum KSI

Nie spojrzymy w oczy Ofiarom. Ale sobie patrzmy w oczy. I żebyśmy, patrząc na siebie, mogli zawsze mówić : Nie zawiedliśmy ich. Z tego miejsca, w tym mieście, w którym kiedyś podejmowane były straszne, okrutne i tajne decyzje, pragnę potworzyć te słowa: NIECHAJ MARTWI UFAJĄ ŻYWYM- słowa Stanisława Mikke, warszawskiego adwokata, redaktora pisma Palestra, sędziego Trybunału Stanu, przygotowane przez niego na zaplanowaną  w Moskwie 26 kwietnia 2010 roku konferencję : O znaczeniu ekshumacji i mogił w pamięci o Ofiarach.

Czytaj więcej...