/ Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów pod rękę z Hitlerem. Fot. NAC

Okres poprzedzający wybuch wojny niemiecko-sowieckiej obie  frakcje OUN wykorzystały na prace przygotowawcze do tworzenia przyszłych struktur państwowych, które po porażce Związku Sowieckiego w wojnie z Niemcami, można byłoby skierować na Ukrainę. Wojna wydawała się blisko. Ukraińscy działacze byli głęboko przekonani, że po zajęciu Ukrainy Niemcy zgodzą się na utworzenie państwa ukraińskiego, chociaż nie było oficjalnego zapewnienia w tej sprawie ze strony kierownictwa III Rzeszy.

Czytaj więcej...

Dlaczego doszło do akcji „Wisła”?

Siedemdziesiąt lat temu władze polskie rozpoczęły operację „Wisła”, która do podręczników historii przeszła pod nazwą akcji „Wisła”, choć nazwa ta nie jest właściwa. Użył jej któryś z historyków i tak już zostało. Operacja „Wisła”, można powiedzieć, była rezultatem układu z 9 września 1944 roku zawartego między Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Radą Komisarzy Ludowych Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej o tzw. ewakuacji Ukraińców z Polski do USRR i obywateli polskich z USRR do Polski. Od 15 października 1944 roku do 15 czerwca 1946 roku przesiedlono łącznie 480 305 osób (122 450 rodzin). Władze polskie sądziły, że po zakończeniu przesiedleń na terenie południowo-wschodnich powiatów pozostało około 20 tysięcy Ukraińców, choć w rzeczywistości było ich około 150 tysięcy. Miało to dwie przyczyny. Pierwszą był fakt, że polski rząd nie dysponował realnymi statystykami ludnościowymi tego obszaru.

Czytaj więcej...

/ Jacques Baud, ekspert NATO, potępia zachodnie relacje z inwazji na Ukrainę.

CZĘŚĆ PIERWSZA: W DRODZE NA WOJNĘ

Przez lata, od Mali po Afganistan, pracowałem na rzecz pokoju i narażałem dla niego życie. Nie chodzi zatem o usprawiedliwienie wojny, ale o zrozumienie, co nas do niej doprowadziło. Zaznaczam, że „eksperci”, którzy na zmianę włączają telewizory, analizują sytuację na podstawie wątpliwych informacji, najczęściej hipotez zamienianych w fakty, przez co nie jesteśmy już w stanie zrozumieć, co się dzieje. Tak się tworzy panikę.

Problem nie polega na tym, kto ma rację w tym konflikcie, ale na tym, jak nasi przywódcy podejmują decyzje.

Spróbujmy zbadać korzenie konfliktu. Zaczyna się od tych , którzy od ośmiu lat mówią nam o „separatystach” czy „niepodległości” od Donbasu. To jest źle. Referenda przeprowadzone przez dwie samozwańcze republiki Doniecką i Ługańską w maju 2014 roku nie były referendami „ niepodległościowymi” (независимость) , jak twierdzili niektórzy pozbawieni skrupułów dziennikarze , ale „ samostanowieniem „ lub „ autonomią „ (самостоятельность). Określenie „prorosyjscy” sugeruje, że Rosja była stroną konfliktu, co nie miało miejsca, a określenie „rosyjskojęzyczni” byłoby bardziej uczciwe.

Czytaj więcej...

/ Bazy NATO

Po piętnastu miesiącach największej wojny lądowej w Eurazji od czasów drugiej wojny światowej sytuacja się odwróciła. Stany Zjednoczone i NATO rozpoczęły z przekonaniem, że wojna zastępcza jest jedynym sposobem na wycofanie rosyjskich wpływów w Europie. Miał on na celu pocięcie Rosji na mniejsze części i wyeliminowanie rodzącego się ładu wielobiegunowego.

Na papierze była to genialna, choć diaboliczna strategia. Ukraińska krew i broń NATO byłyby czymś więcej niż przeciwnikiem dla Rosji. Przynajmniej, przypuszczali zachodni decydenci, Rosja ugrzęzłaby w kolejnym przedłużającym się „Afganistanie” lub „Wietnamie” na lata, podczas gdy Ameryka przeleciałaby przez świat jako odmłodzone supermocarstwo. Stało się odwrotnie.

Czytaj więcej...