/Spalona wioska

W lipcu 1945 roku (świadkowie nie podali dnia): We wsi Brzeżawa pow. Dobromil upowcy uprowadzili Mikołaja Grodeckiego, który zaginął. We wsi Grąziowa pow. Dobromil: „W lipcu 1945  powieszono gajowego z Griąziowej Jana Łukasiewicza”. (Andrzej Zapałowski: Granica w ogniu. Warszawa 2016, s. 217). We wsi Kobylnica pow. Lubaczów zamordowali Józefa Dorobę oraz Rozalię Szałaj lat 19. We wsi Leszczyny pow. Dobromil uprowadzono Jerzego Czabanowskiego, lat 21, o którym słuch zaginął. Zamieszkały w Grąziowej, uprowadzony w czasie powrotu z Przemyśla. We wsi Perespa pow. Łuck w areszcie NKWD współwięźniowie nacjonaliści ukraińscy zamordowali 18-letniego Polaka Franciszka Mańczaka, który powrócił na Wołyń po ekspatriacji do Polski, ponieważ zakochał się w ukraińskiej dziewczynie. We wsi Rudka pow. Jarosław Ukraińcy z SKW z Cieplic, Dobrej, Dobczy i Piskorowic obrabowali gospodarstwa polskie oraz zamordowali 4 Polaków.

Czytaj więcej...

/ Jerzy Rossowski (brat Mieczysława) w mundurze służbowym kapitana 85 pp

Urodził się Warszawie  19 sierpnia 1894 jako czwarte dziecko Karola i Pauliny z Waszków. Chrzest otrzymał 9.09.1894 w kościele św. Karola Boromeusza w Warszawie należącym wówczas do parafii św. Andrzeja. W domu otrzymał staranne wychowanie religijne i patriotyczne. Szczególnie bliski był rodzicom duch powstania styczniowego i losy polskich zesłańców, które nieodłącznie związane były z historia rodziny.

W ROSJI NAD DOŃCEM

Karol Rossowski jako ceniony inżynier w 1904 roku przyjął prace w fabryce Solvay w Lisiczańsku nad Dońcem w Rosji, w jednym z zakładów koncernu chemicznego. Rossowscy wraz z dziećmi wyruszyli w nieznane 1500 kilometrów od Warszawy. Dziesięcioletni Mieczysław kontynuował naukę w oddalonym o 60 km. mieście Bachmut znanym z wydobycia soli kamiennej, zamieszkałym główne przez kolonistów z Serbii. Po dwóch latach, Rossowscy zaniepokojeni o przyszłość dzieci wrócili do Polski. Karol podjął pracę w charakterze urzędnika w hucie Bernarda Hantke w Rakowie k. Częstochowy (obecnie ISD Huta Częstochowa).  Wybuchła I wojna światowa.

Czytaj więcej...

/ Ludwik Wrodarczyk (ur. 25 sierpnia 1907 w Radzionkowie, zm. 6 grudnia 1943 w Karpiłówce) – polski zakonnik, męczennik, katecheta, administrator parafii św. Jana Chrzciciela w Okopach (diecezja łucka w województwie wołyńskim), ofiara zbrodni Ukraińskiej Armii Powstańczej (UPA) podczas II wojny światowej, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego. Po wywiezieniu księdza samochodem z Karpiłówki do uroczyska Pałki, położonego w pobliżu kolejki wąskotorowej na linii Rokitno–Moczulanka, rozebranego do naga poddano nieludzkim torturom. Kłucie bagnetami i igłami, przypiekanie zbolałych nóg rozpalonym żelazem nie odnosiło pożądanego skutku. Kapłan wciąż jeszcze żył. Rozwścieczeni oprawcy przystąpili do bardziej bestialskich tortur. Widząc swą niechybną śmierć, męczennik poprosił oprawców o pozwolenie odmówienia modlitwy. Zezwoli wspaniałomyślnie. Uklęknąwszy na mchu, kapłan długo się modli. Po zakończeniu powiedział: Jestem gotów. Dwanaście ubranych w czerwone spódnice ukraińskich dziewcząt położyło księdza na ziemi i przywiązało do leżącej kłody drzewa. Następnie z zimną krwią rozpoczęły przecinanie jego ciała piłą. Przerżniętego do połowy, dającego jeszcze znaki życia postawiły na nogi i przywiązały do rosnącego drzewa, by z kolei z odległości kilkunastu metrów otworzyć do niego karabinowy ogień. Ks. Ludwik Wrodarczyk był martwy. Po wykopaniu dołu i wrzuceniu do niego zwłok, zbrodniarze przykryli brudnym workiem z sieczką głowę swej ofiary. Na przysypany piaskiem grób nałożyli darń i kilka urwanych gałęzi.

Świętą była Polska. Od św. Wojciecha do bł. Andrzeja Boboli, cóż to za poczet kapłanów i zakonników a nauczycieli ludu, pierwszych zawsze w pracy i pierwszych w ofierze. Od św. Stanisława biskupa do św. Stanisława Kostki ileż to świętej sławy bywało w narodzie! Od św. Jadwigi do Jadwigi Wielkiej, o jakież kwitły Bogu w Polsce macierzyńskie i dziewicze wieńce. Od Bolesława Chrobrego aż do Sobieskiego, cóż to za rycerstwo prawdziwie anielskie!

Czytaj więcej...

Obórki Trusiewiczowskie w gminie  Kołki gromada Rudniki, gmina Kołki, powiat Łuck, woj. wołyńskie

Niemcy prowadzący wojnę na wielkich obszarach Europy potrzebowali sojuszników. Nacjonaliści ukraińscy wrogo nastawieni do Polski stali się ich naturalnym sprzymierzeńcem. Stworzono ukraińską policję pod nazwą schutzmannschaft tzw. szucmani. Najpierw zajmowali się utrwalaniem władzy okupacyjnej, potem ściąganiem kontyngentów, ale szybko stali się ludobójcami. Pod komendą Niemców przeprowadzili holokaust, byli jego gorliwymi wykonawcami i tylko dzięki nim udało się go tak skutecznie przeprowadzić. W połowie marca 1943 r. kilka tysięcy z nich zdezerterowało, porzucając służbę dla Niemców, większość zasiliła szeregi UPA. Wprawieni w okrutnych mordach, kontynuowali zbrodniczy proceder, mordowali Polaków. Obórki koło Kołek już wcześniej padły ich ofiarą.

Czytaj więcej...