Na niżej prezentowaną książkę zwrócił moją uwagę Piotr Zychowicz.  W „Uważam RZe „ napisał: „ Polakom Wołyń z lat II wojny światowej kojarzy się głównie z ludobójstwem naszych rodaków dokonanym przez ukraińskich nacjonalistów. W cieniu tej mrożącej krew w żyłach zbrodni miała jednak miejsce inna, nie mniej straszna masakra. Eksterminacja wołyńskich Żydów przez Niemców i wspierające ich ukraińskie formacje pomocnicze. Jeden z epizodów tej zbrodni jest przedmiotem opowieści zawartej w książce „Niebiosa są puste”. Jej autor, Avrom Bendavid-Val, to amerykański Żyd, który przyszedł na świat już za oceanem. Jego ojciec pochodził jednak z wołyńskiej miejscowości Zofiówka (Trochenbrod). Jeszcze przed wojną wyjechał do Ameryki, co uratowało mu życie. Kilkadziesiąt lat później, zafascynowany rodzinnymi opowieściami, Bendavid-Val pojechał na Ukrainę, aby poznać swoje korzenie.” Sądzę, że warto zapoznać się z tą pozycją.

Od wydawcy:  Kiedyś było to tętniące życiem miejsce. Mieszkali tu Polacy, Żydzi i Ukraińcy. Była siedmioklasowa szkoła powszechna i kościół. Po pacyfikacji miasta przez ukraińską policję została tylko trawa i zgliszcza. Zofiówka, pierwowzór filmowej Anatewki ze „Skrzypka na dachu”, latem 1942 roku zamordowano tu 5000 ludzi, a ich domy zrównano z ziemią. 30 sierpnia 1943 zgliszcza Zofiówki stały się miejscem wypadowym band UPA przed największym atakiem w sile 10 tys. banderowców na Przebraże.

Czytaj więcej...

/ Odnaleziony obraz "Lwowskie Orlęta".

Jeszcześmy nie powstali, a już trzeba było bronić tego, co posiadaliśmy. Wojsko polskie powstawało w ogniu, ledwo stworzone poszło w bój o terytorialny stan posiadania Polski. Upadek monarchii austriacko-węgierskiej w listopadzie 1918 r. spowodował wybuch zbrojnego zamachu Ukraińców w Małopolsce Wschodniej. Ukraińcy opanowali Lwów, zajęli prawdę całą Małopolskę Wschodnią i proklamowali na tych obszarach „Zachodnią Ukraińską Republikę Ludową”. Ze zmiennym powodzeniem, ale ze stałym zamiarem utrzymania dla Polski Małopolski Wschodniej, biliśmy się z Ukraińcami „zachodnimi” już w listopadzie 1918. (gen. Tadeusz Kutrzeba b. szef sztabu Armii Polskiej , Wyprawa kijowska 1920)

Czytaj więcej...

i gdyby tak jeszcze przez chwilę
nad Dniestru stanąć brzegiem
stopy zanurzyć  w wodzie
i popłynąć w nieznane z jej biegiem

usłyszeć zimorodka śpiew
plusk  ryb w wodzie nad ranem
zapach tataraku wśród mgieł
i kaczek w trzcinach gadanie

i wrócić do dziecięcych lat
do łąk srebrzących się rosą
szumiących wysokich traw
i wzgórz z odchodzącym zachode

a nocami palić ogniska
ryby łowić w rzece
konie na pastwisku wypasać
słuchać wycia wilków

Czytaj więcej...

Powoli wymierają Polacy którym zapisano w dowodach osobistych „urodzony w ZSRR”. Właściwie w nowych dowodach już tego zapisu nie ma, pozostał w starych aktach do których zaglądają już tylko historycy. Niestety w czasach PRL-u samo pochodzenie kresowe było niemal równoznaczne ze sprzeciwem wobec nowej władzy. Ktokolwiek bowiem mówił z dumą: „Jestem ze Lwowa”, ten niejako sprzeciwiał się komunistycznym władzom. (...)
Kresy funkcjonowały w społecznej świadomości niemal jako matecznik prawdziwej polskości , wolnej od komunistycznego znieprawienia. (...) Kresowiacy, podobnie jak AK-owcy, byli zawsze podejrzani ”.
Od wydawcy: „ Książka Piotra Jaźwińskiego, zabiera nas do PRLu. Autor wspomina swoją rodzinę, a dokładnie rzecz biorąc Wołynianki: swoją babcię, mamę i ciocię. Narracja książki rozpoczyna się w 1939 roku ucieczką z Wołynia, a następnie przenosi się do lat 1959-68 do czasów gomułkowskiej małej stabilizacji. To opis zmagań inteligencji wychowanej w II RP z systemem komunistycznym w codziennej, żmudnej walce o ocalenie tego co było dla nich najcenniejsze: pamięci, kultury, honoru.

Czytaj więcej...