Dzisiaj jest: 29 Marzec 2024        Imieniny: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy
Moje Kresy – Anna  Muszczyńska cz.8 -ostatnia

Moje Kresy – Anna Muszczyńska cz.8 -ostatnia

W kilka dni później w niedzielę 20 lutego 1944 roku do Firlejowa zjechała liczna grupa niemieckiego wojska w granatowych mundurach, podjechali pod ukraińską cerkiew Zesłania Ducha Świętego. Wyprowadzili ludzi pod…

Readmore..

Wstyd mi za postawy moich ziomków, którzy powinni być sumieniem  narodu ukraińskiego.

Wstyd mi za postawy moich ziomków, którzy powinni być sumieniem narodu ukraińskiego.

/Elementarz "Bandera i ja" również tłumaczony na jęz. polski Miało być inaczej , jak zapowiadali Hołownia i Tusk, a jest jeszcze gorzej. W programie nauczania historii przygotowanym obecnie przez MEN,…

Readmore..

Plakaty upamiętniające ofiary ukraińskiego  ludobójstwa

Plakaty upamiętniające ofiary ukraińskiego ludobójstwa

Fundacja Wołyń Pamiętamy po raz kolejny przed 11 lipca w 2024 roku organizuje akcję wyklejania miejscowości plakatami upamiętniającymi Ofiary ukraińskiego ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej w latach 1939-1947.W…

Readmore..

ALEKSANDER SZUMAŃSKI  POLSKI POETA ZE LWOWA

ALEKSANDER SZUMAŃSKI POLSKI POETA ZE LWOWA

Autorzy Zbigniew Ringer,Jacek Trznadel, Bożena Rafalska "Lwowskie Spotkiania","Kurier Codzienny", Chicago, 'Radio Pomost" Arizona, "Wiadomości Polnijne" Johannesburg. WIERSZE PATRIOTYCZNE, MIŁOSNE, SATYRYCZNE, RELIGIJNE, , REFLEKSYJNE, BALLADY, TEKSTY PIOSENEK, STROFY O TEMATYCE LWOWSKIEJ…

Readmore..

Antypolska manifestacja w Lublinie – czytanie poezji  Tarasa Szewczenki

Antypolska manifestacja w Lublinie – czytanie poezji Tarasa Szewczenki

/ Członek Zarządu Fundacji Niepodległości Jan Fedirko Prezes Towarzystwa Ukraińskiego w Lublinie dr. Grzegorz Kuprianowicz oraz Andrij Saweneć sekretarz TU w dniu 9 marca 2024 r po raz kolejny zorganizowali…

Readmore..

Zmarł prof. Andrzej Lisowski urodzony w Lacku Wysokim na Grodzieńszczyźnie, żołnierz Armii Krajowej Okręgu Nowogródek.

Zmarł prof. Andrzej Lisowski urodzony w Lacku Wysokim na Grodzieńszczyźnie, żołnierz Armii Krajowej Okręgu Nowogródek.

/ Profesor Andrzej Lisowski, zdjęcie ze zbiorów syna Andrzeja Lisowskiego" Zmarł prof. Andrzej Lisowski urodzony w Lacku Wysokim na Grodzieńszczyźnie, żołnierz Armii Krajowej Okręgu Nowogródek, wybitny znawca górnictwa, wielki patriota.…

Readmore..

„Zbrodnia (wołyńska)  nie obciąża państwa  ukraińskiego!    Skandaliczna wypowiedź Kowala:”

„Zbrodnia (wołyńska) nie obciąża państwa ukraińskiego! Skandaliczna wypowiedź Kowala:”

Paweł Kowal, szef sejmowej komisji spraw zagranicznych w rozmowie z Interią powiedział, że: „zbrodnia (wołyńska) nie obciąża państwa ukraińskiego” i „państwo ukraińskie nie ma za wiele z rzezią wołyńską, bo…

Readmore..

MOJE ŻYCIE NIELEGALNE

MOJE ŻYCIE NIELEGALNE

Tytuł książki: "Moje życie nielegalne": Autor recenzji: Mirosław Szyłak-Szydłowski (2008-03-07) O księdzu Tadeuszu Isakowiczu-Zaleskim było ostatnimi czasy bardzo głośno ze względu na lustracyjne piekiełko, które zgotowali nam rządzący. Kuria bardzo…

Readmore..

Wierząc naiwnie, że pojednanie między narodami da się  zbudować na kłamstwie  i przemilczeniu

Wierząc naiwnie, że pojednanie między narodami da się zbudować na kłamstwie i przemilczeniu

Posłowie PiS zapowiadają wniosek o odwołanie Pawła Kowala z funkcji szefa sejmowej komisji spraw zagranicznych w związku z wypowiedzią nt. rzezi wołyńskiej –informuje dziennikarz Dorzeczy. Dlaczego tak późno. Paweł Kowal…

Readmore..

Pod wieżami Włodzimierza.  Ukraińcy 1943 – 1944

Pod wieżami Włodzimierza. Ukraińcy 1943 – 1944

Praca literacka i fotograficzna przy książce trwała kilka lat. Fotografie ze zbiorów bohaterów świadectw i ich rodzin pochodzą z całego XX wieku. Fotografie współczesne to efekt ponad czterdziestu podróży Autora…

Readmore..

230. rocznica Insurekcji  (powstania) kościuszkowskiego.

230. rocznica Insurekcji (powstania) kościuszkowskiego.

/ Autorstwa Franciszek Smuglewicz - www.mnp.art.pl, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=297290 Tadeusz Kościuszko, najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej, generał lejtnant wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów, generał major komenderujący w…

Readmore..

Setki tysięcy rodzin polskich wywożonych w czterech masowych deportacjach:  10 lutego, 13 kwietnia i 20 czerwca 1940 roku  oraz 21 czerwca 1941 roku na syberyjska tajgę i stepy Kazachstanu

Setki tysięcy rodzin polskich wywożonych w czterech masowych deportacjach: 10 lutego, 13 kwietnia i 20 czerwca 1940 roku oraz 21 czerwca 1941 roku na syberyjska tajgę i stepy Kazachstanu

W XVII wieku Andrzej Potocki, hetman polny koronny, rozbudował miasto Stanisławów i założył Akademię. Było to jak na owe czasy coś tak niezwykłego, że przejeżdżający przez Stanisławów w 1772 roku…

Readmore..

Od UWO do OUN i UPA. cz.1

/ 20 lipca 1921 roku władzę w organizacji objął Jewhen Konowalec.

O ile znamy zbrodniczą działalność Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i jej zbrojnego ramienia jakim była Ukraińska Powstańcza Armia (UPA), o tyle w niewielkim stopniu rozpowszechniamy wiedzę o haniebnym dorobku Ukraińskiej Organizacji Wojskowej (UWO), która w 1929 roku weszła do frakcji Bandery w OUN stając się „szkołą” dla zbrodniarzy tej frakcji oraz UPA.

Ta nielegalnie działająca w II RP organizacja -Ukraińska Organizacja Wojskowa (UWO), ukr. Українська Військова Організація, Ukrajinśka Wijśkowa Orhanizacija (УВО),- stała się sabotażową i terrorystyczną organizacją oraz zapleczem kadr dla członków ukraińskich bojówek i -nie bójmy się tego słowa- ukraińskich morderców.

Czy to przypadek, że UWO została powołana w sierpniu 1920 roku, w kulminacyjnym punkcie wojny polsko-bolszewickiej?

 Ukraińska Organizacja Wojskowa w roku 1929 weszła formalnie w skład Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN), jednak do 1933 roku działała jako zakonspirowany i niezależny Referat Bojowy. Dopiero w tym roku Stepan Bandera, jako nowy przewodniczący Egzekutywy Krajowej OUN, zintegrował Referat Bojowy z resztą organizacji.

Do głównych, najważniejszych celów stawianych sobie przez UWO należały:

* - zbrojna walka o utworzenie niezależnego państwa ukraińskiego poprzez oderwanie od Polski województw: lwowskiego, tarnopolskiego i stanisławowskiego[2]

* - zamachy terrorystyczne i sabotaże

* -  działalność szpiegowska (w tym i ta rzecz Niemiec)

* - różnego rodzaju szkolenia wojskowe młodzieży, przede wszystkim: terrorystyczne, szpiegowskie, wywiadowcze, dla prowokatorów i dywersantów (m.in. w szeregach Reichswehry)[3]

* - przeciwdziałanie porozumieniu Ukraińców z Polską.  

 W drugiej połowie sierpnia 1920r.,  gdy toczyły się rozstrzygające walki pod Warszawą i o Lwów, opuściła wyznaczony rejon grupa która liczyła 1,7 tys. żołnierzy uzbrojonych w cztery działa i osiemnaście KM. Dowodzeni byli przez gen. Antin Krausa. Oddział ten skierował się na Pokucie, gdzie wybuchło antypolskie powstanie w okolicach Krasnego, a następnie przeszedł granicę z Czechosłowacją. (CAW, Oddz. II NDWP, t. 10, Meldunek specjalny Oddz. II Dowództwa Frontu Południowego dla Oddz. II NDWP z 1 IX 1920 r. w sprawie dezercji części żołnierzy 5. Ukraińskiej Dywizji Strzeleckiej. )

Dlatego nie bez znaczenia w powołanej  31 sierpnia 1920 w Pradze, na I Zjeździe Zagranicznym Przedstawicieli Ukraińskich Organizacji Wojskowych było uczestnictwo   przedstawicieli Korpusu Strzelców Siczowych, Ukraińskiej Armii Halickiej (głównie jej 6 Brygady), Związku Oficerów Ukraińskich z Wiednia, tzw. „sotni robotniczych” z Rusi Zakarpackiej oraz emigracji ukraińskiej z Ameryki.

Na czele utworzonego Kolegium Naczelnego UWO stanął sotnik Osyp Nawroćkyj a członkami  tegoż kolegium zostali: : Mychajło Matczak, Jarosław Czyż, Jurij Polianśkyj i Wołodymyr Cełewycz.

20 lipca 1921 roku władzę w organizacji objął Jewhen Konowalec. Szefem sztabu był ppłk Jurko Otmarsztejn, zajmował się on równocześnie organizacją działania UWO na terenie USRR. Podobną działalność prowadził również jego zastępca ppłk Jurko Tjutjunnyk oraz oficerowie: Iwan Andruch, M. Opoka, W. Romanyk, Nerosłyk, Reszetuch. Pierwsi dwaj zostali zabici w Kijowie po wykryciu Centralnego Ukraińskiego Komitetu Powstańczego.

/ Paszport Litwy wystawiony dla Jewhena Konowalca. - By Qypchak - Praca własna. Музей УНР (Київ), Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=37962567

W jednym z artykułów (Stosunki polsko-ukraińskie od epoki unii lubelskiej do 1945 roku, str. 340-344) opublikowanym w 1999 r. w ramach zbiorowej pracy historyków pt. „Europa NIE prowincjonalna”, Ryszard Torzecki twierdził, że:

„mordy na Polakach nie były planowym działaniem UPA, a jedynie próbą wyrugowania z ziem. Zaprzeczają temu dowody znajdujące się w archiwach SBU w postaci rozkazów dowództwa grupy UPA-Północ, a zwłaszcza tajna dyrektywa dowódcy grupy UPA-Piwnycz, Dmytra Klaczkiwskiego, której dowód istnienia został opublikowany w pracy zbiorowej polskich historyków, pod redakcją Władysława Filara „Przed Akcją Wisła, był Wołyń” (Warszawa 2000, s. 38). 1)

Od początku swojego istnienia, Ukraińska Organizacja Wojskowa prowadziła działalność przeciwko państwu polskiemu. Największe nasilenie jej akcji terrorystycznych i dywersyjnych miało miejsce w roku 1922 i 1930 podczas tzw. pierwszego i drugiego wystąpienia UWO).

 Najważniejsze akcje UWO:

*- 25 września 1921 – nieudany zamach na Naczelnika Państwa marszałka Józefa Piłsudskiego i wojewodę lwowskiego Kazimierza Grabowskiego,

* - maj 1922 – zniszczenia w okolicach Przemyśla (spalenie magazynów wojskowych, uszkodzenie linii kolejowej i sieci telegraficznej),

* - lato 1922 – dokonanie około 300 aktów sabotażu i dywersji, w tym 129 podpaleń stogów zboża i budynków gospodarczych w polskich folwarkach[9],

* - 15 października 1922 – zamach i zamordowanie ukraińskiego nauczyciela i poety Sydora Twerdochliba (kandydata bloku „chliborobów” do Sejmu RP w wyborach 1922 roku, działającego na rzecz zbliżenia polsko-ukraińskiego) na stacji Sapieżanka,

* - 1922 – wysadzenie składu pocisków artyleryjskich w Rzeszowie, wysadzenie mostu kolejowego w Jaworowie, zniszczenie urządzeń wodnych w Lubaczowie, akty dywersyjne na kolei: na linii Lwów – Bóbrka (zniszczenie aparatury sygnalizacyjnej i łączności telefonicznej), koło Gródka Jagiellońskiego (rozkręcenie szyn), zniszczenie słupów telefonicznych na linii: Stanisławów – Kołomyja, Lwów – Sapieżanka, Lwów – Żółkiew,

* - 30 maja 1924 – napad na ambulans pocztowy pod Kałuszem,

* - 30 sierpnia 1924 – zamordowanie Sofrona Matwijasa, matematyka, dyrektora utrakwistycznego żeńskiego seminarium nauczycielskiego w Przemyślu.

* - 5 września 1924 – wrzucenie petardy prochowej pod powóz przebywającego we Lwowie prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego;

* - 29 września 1924 – próba napadu na ambulans pocztowego na trasie Dunajów – Pomorzany w powiecie zborowskim, ostrzelanie polskich funkcjonariuszy Policji Państwowej,

* - 28 listopada 1924 – napad na ambulans pocztowy pod Kałuszem,

* - 27 marca 1925 – napad na Pocztę Główną we Lwowie, zrabowano 32 500 złotych.

* - lato 1925 – napad na ambulans pocztowy pod Bohorodczanami, napad na urząd skarbowy w Dolinie, napad na urząd skarbowy w Śremie,

* - 19 października 1926 – zamordowanie lwowskiego kuratora szkolnego Stanisława Sobińskiego,

* - 7 września 1929 – zamach bombowy na budynek dyrekcji Targów Wschodnich we Lwowie; uszkodzenie budynku, trzy osoby ranne,

* - 6 marca 1929 – napad członków UWO-OUN na listonosza Franciszka Kochanowskiego we Lwowie. Listonosz wyrwał się napastnikom i zbiegł alarmując policję. Jeden z napastników został zatrzymany w czasie pościgu, drugi postrzelony w czasie pościgu zmarł z odniesionych ran,

* - 30 lipca 1930 – napad na ambulans pocztowy pod Bóbrką, rabunek 26 tys. złotych z transportu pocztowego, zabito konwojującego policjanta Józefa Molewskiego,

* - 28 października 1930 – napad na ambulans pocztowy w okolicach Bełza, zrabowano 13.720 zł, zabito jedną osobę, a ciężko raniono drugą (konwojenta).

UWO aktywnie działało na wsiach. Członkowie organizacji specjalizowali się także m.in. w rozprowadzaniu wśród ukraińskich chłopów nielegalnych broszur instruktażowych i propagandowych  w których uczono prowadzenia działalności terrorystycznej i sabotażowej. Pod okupacją Niemiecką ale jeszcze przed powstaniem UPA, te akcje zebrały „krwawe żniwo” o czym pisaliśmy w poprzednich numerach KSI. 

UWO miało też swoją konspiracyjną prasę która ukazywała się pod zmienionymi tytułami dla "zakamuflowania" ich treści, np.: Gospodarstwo wiejskie, Gimnastyka i jej wpływ na zdrowie, Żywoty świętych.

Ukraińcy z UWO dopuszczali się także innych licznych akcji sabotażowych takich jak:

Zrywaniem łączności telefonicznej i telegraficznej, rozsyłania anonimów z groźbami do osób lojalnych wobec państwa polskiego, niszczenie mienia publicznego, znieważanie polskiego godła państwowego, bojkot uroczystości państwowych, kolportaż nielegalnych druków gloryfikujących członków UWO.

Zarówno UWO jak i późniejsza OUN, w swoich działaniach propagandowych podkreślali prawa do niepodległościowego bytu i walki z bronią o jego zdobycie.

Greckokatolicki biskup stanisławowski Grzegorz Chomyszyn o takich postawach pisał w swojej pracy „Problem ukraiński”w roku 1932 w której przekonywał, że: przyjęcie przez Ruś chrztu z Bizancjum, a nie z Rzymu, było wielkim nieszczęściem, gdyż sprawiło, że podstawowe prawdy wiary nie stały się zarazem zasadami postępowania wiernych w życiu codziennym, oraz, że: nacjonalizm  ten należy uważać za największą aberracje umysłu ludzkiego, za coś gorszego od pogaństwa. Jest on najstraszniejszą nowoczesną herezją.

Trudno się nie zgodzić z biskupem Chomyszynem tym bardziej, że dzisiejsza narracja probanderowskich środowisk niczym nie nie odbiega od tej głoszonej przez ich poprzedników.

Ci z kolei (poprzednicy) w 1930 roku w znajdującym się w Archiwum MSWiA tekście Dmowskiego -Archiwum MSWiA, sygn. K-458- zostali poddani ostrej krytyce który to w kwestii ukraińskiej napisał tak:

Nie ma siły ludzkiej, zdolnej przeszkodzić temu, ażeby oderwana od Rosji i przekształcona na niezawisłe państwo Ukraina stała się zbiegowiskiem aferzystów całego świata, którym dziś bardzo ciasno jest we włas­nych krajach, kapitalistów i poszukiwaczy kapitału, organizatorów przemysłu, techników i kupców, speku­lantów i intrygantów, rzezimieszków i organizatorów wszelkiego gatunku prostytucji: Niemcom, Francuzom, Belgom, Włochom, Anglikom i Amerykanom pośpieszyliby z pomocą miejscowi lub pobliscy Rosjanie, Polacy, Ormianie, Grecy, wreszcie najliczniejsi i naj­ważniejsi ze wszystkich Żydzi. Zebrałaby się tu cała swoista Liga Narodów…

 i dalej:

Te wszystkie żywioły przy udziale sprytniejszych, bardziej biegłych w interesach Ukraińców, wytworzyłyby przewodnią warstwę, elitę kraju. Byłaby to wszakże szczególna elita, bo chyba żaden kraj nie mógłby poszczycić się tak bogatą kolekcją międzynarodowych kanalii.

Dmowski jak Nostradamus przepowiedział to z czym dzisiaj mamy do czynienia i niestety to się sprawdza. Sprawdza się to zwłaszcza z wymienionymi wcześniej dwoma ostatni celami UWO.

W sieci widzimy jak ukraińska młodzież od najmłodszych lat wychowywane jest w duchu banderowskiej ideologii opartej na wrogości do Polaków ale umiłowania dla przodków wywodzących się m.in. z SSGalizjen.

Źródła:

1.Torzecki w artykule pisał: Często słyszy się, że konfrontacja była planowym działaniem Ukraińców, którzy chcieli całkowicie pozbyć się Polaków, mordując ich, na co dziś nie mamy żadnych dowodów. Ukraińcy podjęli decyzję usunięcia Polaków ze spornych terenów przez ich wyrugowanie a nie wymordowanie. Dopiero kiedy się to nie powiodło, a Polacy nie chcieli opuścić terenów doszło do użycia siły. Por. Władysław i Ewa Siemaszko, „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945”, s. 20 i 31

2.Roman Wysocki, Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce 1929-1939, Lublin 2003, Wyd. UMCS s. 283;

- Grzegorz Motyka, Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”. Konflikt polsko-ukraiński 1943-1947, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2011, ​ISBN 978-83-08-04576-3​, s. 16.; Karol Grunberg, Bolesław Sprengel, Trudne sąsiedztwo, Warszawa 2005, s. 355, 358-359, 372, 422-423; Любов Цегельська ДЕРЖАВНА ЖІНОЧА ВЧИТЕЛЬСЬКА СЕМІНАРІЯ В ПЕРЕМИШЛІ, Swoboda, dziennik ukraiński Jersey City i New York, nr 178, 18 września 1984.; Agnieszka Biedrzycka, Kalendarium Lwowa 1918-1939, Kraków 2012, wyd. Universitas, ​ISBN 97883-242-1678-9​, s. 252.; Robert Litwiński, Policja wobec UWO i OUN w II Rzeczypospolitej, Biuletyn IPN, nr 12 (121).

CDN.