Spałem na tej garstce słomy dość długo. Rozmowy i krzątanina zbudziły mnie. Wylazłem spod wozu. utkwiłem wzrok w sanitariuszkę, która karmiła plu­tonowego Żemłę. Miał całą głowę obandażowaną. Zorientowała się, że jestem głodny, bo uporczywie patrzyłem na menażkę - „Jak nakarmię jego, to i tobie przyniosę zupy”. Pożywiłem się i zacząłem łazić po obozie. Poszedłem do obozu Rosjan, tam te zabite konie już rozbierano. Nadleciała „Rama”, jeden z Rosjan stanął, a drugi oparł mu rusznicę przeciwpancerną na ramieniu, uklęknął i wy­strzelił. Trafił w skrzydło, zachwiało samolotem, ale leciał dalej. Powstał wielki krzyk radości - „Trafił, trafił!”. Rano od strony Turn nadleciały bardzo nisko dwa bombowce. Zboczyły 300 m i zamiast Sowietów zbombardowały nasz obóz. Jechałem wierzchem i miałem odnaleźć szwadron por. „Hińcza”, który stacjonował  gdzieś tu w lesie. Zaskoczył mnie ten nalot. Na trakcie stał wóz i konie, które cze­kały, aby je zaprzęgnąć. Na takim piaszczystym wzniesieniu okopywano karabin ‚ maszynowy a niedaleko na wozie leżał ranny, obok którego stała sanitariuszka. ) Nie skryła się pod wozem, lecz trzymała rannego za rękę. Jeszcze widziałem samoloty nad lasem na tej przesiece. Zaczęto wołać: „Zatrzymajcie to żarcie, bo ucieknie do Niemców”.

Czytaj więcej

Bezbłędnie wskazuję drogę do domu moich dziadków, chociaż w najbliższym sąsiedztwie zaszły również pewne zmiany. Nie ma już budynku szkoły naprzeciwko domu dziadków, do której chodziłem jako dziecko. Nie ma remizy strażackiej, w której odbywały się zabawy. Nie ma alei bzów prowadzącej do dworu pana Iwanickiego, (dawnego właściciela Iwanicz, w którym mieszkały przed wojną cztery rodziny Czechów), nie ma także dworu. Po dużej stodole, należącej niegdyś do zabudowań dworskich, pozostał tylko wysoki słup z bocianim gniazdem. Widocznie z rozebranej stodoły przeniesiono je w tym samym miejscu na słup. Ku mojemu zaskoczeniu w gnieździe widzę bociana – jest zatem zajęte! Ileż to pokoleń bocianich przewinęło się przez tych 60 lat, jakie upłynęły od opuszczenia przeze mnie Iwanicz. Bociany wracają do rodzinnych stron, mają tu swoje gniazda. A ludzie? Nie mogą, i nie mają do czego wracać.

Czytaj więcej

Styczeń

   1 stycznia:  

W miasteczku Jarosław woj. rzeszowskie Ukraińcy zamordowali Dymitra Papaszę, pracownika gminy wiejskiej w Jarosławiu.

   2 stycznia:

We wsi Kniażyce pow. Przemyśl: „2 stycznia w Kniażycach banderowcy, ubrani w mundury WP, uprowadzili Bazylego Kircię, którego następnie zamordowali. Bazyli Kircio (błędnie Kirtio), s. Michała i Józefy, l. 51, grekokatolik, Polak zamieszkały w Kniażycach, pow. przemyski. Podejrzany o współpracę z WP. Uprowadzony 2 I 1947 r. z domu w Kniażycach przez bojówkę SB-OUN, I Rejonu Nadrejonu „Chołodny Jar”, ubraną w mundury WP. Po przesłuchaniu został zlikwidowany przez banderowców.

Czytaj więcej

Duża, licząca ponad 450 gospodarstw wieś na Podolu - Burakówka, powiat zaleszczycki  w województwie tarnopolskim. Jest bardzo mroźny poranek, właściwie jeszcze noc, wokoło ciemno, sobota 10 lutego 1940 roku parę minut po godzinie 6,00. Ciszę nocną przerywa silny łomot i kopanie w drzwi chałupy. Momentalnie wszystkich domowników postawiło na równe nogi, ojciec pyta - kto tam ? Откройте дверь! Weszli do środka.

 Wywózka – SYBERIA !

Nazwa wsi Burakówka powstała zapewne od borów rosnących niegdyś w pobliżu osady. Lasy łączyły się bezpośrednio z pobliskim Jazłowcem. Za datę założenia osady przyjmuje się rok 1666. Pierwszymi osiedleńcami w Burakówce prawdopodobnie byli Ormianie, którzy wypierani przez mongolskie hordy, wędrowali na Zachód i osiedlali się na polskiej ziemi. Nowa ojczyzna zapewniała im pokój i swobodę egzystencji. Ormianie wnieśli w polską kulturę wiele wartości w różnych dziedzinach. Z ich nacji wywodzą się liczni wybitni politycy, uczeni, artyści i żołnierze – od pól Grunwaldu, przez Warnę, Chocim, Kamieniec Podolski, Lwów, Jazłowiec i Wiedeń – zwycięstwo Jana III Sobieskiego wspomagało pięć tysięcy Ormian. Również podczas dwóch wojen światowych nie brakło ich po polskiej stronie.

Czytaj więcej