”CYGANERIA LWOWSICH KAWIARNI” KONCERT

/ Stefan Banach Autorstwa Hussein abdulhakim - Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=19058077.

„Cyganeria lwowskich kawiarni”. Tytuł koncertu nie jest przypadkowy. Nawiązanie do czasów spotkań lwowskiej bohemy nieodłącznie związane jest tak z piosenką jak i z poezją. I dzisiaj zespół „Chawira” melodyjnie ten okres świetności lwowskiej kultury przypomni Państwu właśnie lwowską piosenką. Jak w warszawskiej kawiarni „Ziemiańska” spotykali się poeci grupy „Skamandra”, tak w lwowskiej kawiarni „Szkocka” spotykała się lwowska cyganeria, ale też nie tylko artyści, również uczeni, w tym słynni lwowscy profesorowie jak prof. Stefan Banach twórca polskiej szkoły matematycznej.

Kawiarnia „Szkocka”, przedwojenna lwowska kawiarnia, położona w centrum miasta, na Placu Akademickim, w pobliżu starego gmachu Uniwersytetu.
Kawiarnia Szkocka była lokalem o różnorodnej publiczności.
Odwiedzali ją profesorowie lwowskich uczelni, zakochani, plotkarki, samotni czytelnicy gazet, bibliofile, bilardziści, żydowska inteligencja, studenci z pobliskiego Domu Akademickiego, ludzie z wszystkich stanów i sfer. Kawiarnia była także miejscem spotkań zapomnianego dzisiaj zupełnie Klubu „Konstrukcjonalistów”.

/ Kawiarnia matematyków -budynek po prawej- Szkocka.we Lwowie. Na parterze tego budynku mieściła się niegdyś kawiarnia, w której spotykali się Konstrukcjonaliści

Klub Konstrukcjonalistów – klub literacki, zapoczątkowany jesienią 1911 roku spotkaniami literatów w Kawiarni Szkockiej we Lwowie. Należeli do niego m. in. Roman Jaworski, Piotr Dunin-Borkowski, Roman Zrębowicz i Mieczysław Rettinger. Na zebraniach bywali również czasem Ostap Ortwin i Karol Irzykowski. Wewnętrzny regulamin klubu zakładał elegancję i dystynkcję w ubiorze oraz zachowaniu. Tematy rozmów jego członków były bardzo szerokie, a ich filozofia, tworzona przede wszystkim przez Romana Jaworskiego, obejmowała przede wszystkim kwestie estetyczne.
„Konstrukcja” miała być drogą do ocalenia sztuki w okresie wielorakich zmian, zachodzących w świecie współczesnym. Akcentowano również rolę konstrukcji w procesie twórczości artystycznej. I tak zespół „Chawira” wprowadzi Państwa w ten nigdy nie zapomniany świat naszego dzieciństwa i naszych bliskich.

Zofia Kurzowa i Jerzy Habela w książce „Lwowskie piosenki kabaretowe, uliczne i okolicznościowe do 1939 roku” pisali:
Piosenka lwowska to bezcenny dokument polskiej kultury obyczajowej i muzycznej, a także języka lwowskiego, nie tylko z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Nadrzędnym zaś celem organizatorów festiwalu jest ocalenie od zapomnienia tej piosenki, jednego z dowodów polskości tego miasta, a przede wszystkim wejście do serc młodego pokolenia. I ten problem, co podkreślam z nie małą dumą udało nam się rozwiązać. Koncerty festiwalowe w poprzednich latach odbywały się w wielu polskich miastach. To właśnie ta piosenka, którą niebawem Państwo usłyszą szturmem zdobyła młode serca.
Piosenka lwowska i poezja. Tego oczekiwali od nas młodzi, na to przygotowani byli dorośli. I nie zawiedli się.

Aleksander Szumański konferansjer