- Kategoria: Aktualności
- Redakcja KSI
- Odsłony: 1429
- Drukuj
Legenda o Wileńskich Zagończykach i Pułku Jazdy Tatarskiej
/ Grupa żołnierzy pułku (1919) Zdjęcia: Wiki
27 września, czwartek, 12.00, w Warszawie na ul., Pawlikowskiego 2, w Klubie Kultury Seniora na Gocławiu. Tomasz Kuba Kozłowski i Dom Spotkań z Historią , zorganizowali kolejną prezentację w rocznicę wojny obronnej Polski z 1939 roku. To dobra okazja do przypomnienia pięknej karty jaką zapisali ułani z Wilna i Wileńszczyzny w XX-wiecznej historii Polski. W programie m. in. była opowieść o legendarnych wileńskich zagończykach –Dąbrowscy Jerzy (1889 - 1940), Władysław (1891 - 1927). Bracia Dąbrowscy - sławne postacie dziejów Wileńszczyzny. Każda osoba mniej lub więcej obeznana z historią Polski, zwłaszcza z dziejami początku XX wieku, musiała w dość obszernej literaturze na ten temat zetknąć się z nazwiskiem braci Dąbrowskich, sławnych zagończyków i partyzantów.
Te prawie legendarne postacie z czasów walk o niepodległą Polskę 1918 - 1920 roku miały znaczny wpływ na późniejsze dzieje nowo powstałego państwa polskiego, w tym także i Wileńszczyzny. Interesująca była również prezentacja o Tatarach w Wojsku Polskim - Pułku Jazdy Tatarskiej sformowanym w 1919 r z Tatarów polskich jak i Azerów. Tradycje wojskowe polskich Tatarów są bardzo stare, a oni sami przez wieki wiernie służyli Rzeczypospolitej. Wyrastając w poczuciu patriotyzmu nie szczędzili krwi w walce o niepodległość. Pamięć o tym sprawiała, że w odrodzonym po 1918 r. Wojsku Polskim pojawiły się formacje złożone z polskich Tatarów. Przypomniano jego dokonania w wojnie 1919-1920 roku. Po rozformowaniu pułku wielu ułanów trafiło do 13 Pułku Ułanów Wileńskich , którego 1 szwadron od 1936 roku nosił nazwę wyróżniającą „tatarski”.
/ Żołnierze pułku tatarskiego
Wspomniano o udziale wileńskich ułanów w kampanii wrześniowej 1939 roku. 13 Pułk Ułanów Wileńskich w 1939 roku wyruszył na front w składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii pod dowództwem pułkownika Kazimierza Szostaka. Walczył w bitwie Piotrkowskiej, w dniach 9 i 10 września poniósł dotkliwe straty w czasie przeprawy przez Wisłę, na przyczółku pod Maciejowicami. Następnie walczył na Lubelszczyźnie. Resztki pułku dotarły pod Bondyrz i Krasnobród i wraz z rozbitkami z 4 Pułku Ułanów (cała grupa liczyła zaledwie 150 ludzi) ostatnią swą bitwę stoczyli 26 września pod Medyką z oddziałami Armii Czerwonej. W nocy z 26 na 27 września oba pułki zostały rozwiązane. Sztandar Pułku zachowany przez żołnierzy nie został odnaleziony do dnia dzisiejszego. Szwadron Tatarski również zapisał piękną chociaż zapomnianą dziś, kartę kampanii wrześniowej 1939 r.