Logo

Legenda o Wileńskich Zagończykach i Pułku Jazdy Tatarskiej

/ Grupa żołnierzy pułku (1919) Zdjęcia: Wiki

27 września, czwartek, 12.00,  w  Warszawie na ul., Pawlikowskiego 2, w Klubie  Kultury Seniora na Gocławiu. Tomasz Kuba Kozłowski i Dom Spotkań z Historią , zorganizowali  kolejną prezentację  w  rocznicę wojny obronnej Polski z 1939 roku.   To dobra okazja do przypomnienia pięknej karty jaką zapisali ułani z Wilna i Wileńszczyzny w XX-wiecznej historii Polski. W programie m. in. była  opowieść o legendarnych wileńskich zagończykach –Dąbrowscy Jerzy (1889 - 1940), Władysław (1891 - 1927). Bracia Dąbrowscy - sławne postacie dziejów Wileńszczyzny.  Każda osoba mniej lub więcej obeznana z historią Polski, zwłaszcza z dziejami początku XX wieku, musiała w dość obszernej literaturze na ten temat zetknąć się z nazwiskiem braci Dąbrowskich, sławnych zagończyków i partyzantów.

Te prawie legendarne postacie z czasów walk o niepodległą Polskę 1918 - 1920 roku miały znaczny wpływ na późniejsze dzieje nowo powstałego państwa polskiego, w tym także i Wileńszczyzny. Interesująca była również prezentacja  o Tatarach w Wojsku Polskim - Pułku Jazdy Tatarskiej sformowanym  w 1919 r z Tatarów polskich jak i Azerów. Tradycje wojskowe polskich Tatarów są bardzo stare, a oni sami przez wieki wiernie służyli Rzeczypospolitej. Wyrastając w poczuciu patriotyzmu nie szczędzili krwi w walce o niepodległość. Pamięć o tym sprawiała, że w odrodzonym po 1918 r. Wojsku Polskim pojawiły się formacje złożone z polskich Tatarów. Przypomniano  jego dokonania  w wojnie 1919-1920 roku. Po rozformowaniu pułku wielu ułanów trafiło do 13 Pułku Ułanów Wileńskich , którego 1 szwadron  od 1936 roku nosił nazwę wyróżniającą „tatarski”.

/ Żołnierze pułku tatarskiego 

Wspomniano o udziale wileńskich ułanów w kampanii wrześniowej 1939 roku. 13 Pułk Ułanów Wileńskich w 1939 roku wyruszył na front w składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii pod dowództwem pułkownika Kazimierza Szostaka. Walczył w bitwie Piotrkowskiej, w dniach 9 i 10 września poniósł dotkliwe straty w czasie przeprawy przez Wisłę, na przyczółku pod Maciejowicami. Następnie walczył na Lubelszczyźnie. Resztki pułku dotarły pod Bondyrz i Krasnobród i wraz z rozbitkami z 4 Pułku Ułanów (cała grupa liczyła zaledwie 150 ludzi) ostatnią swą bitwę stoczyli 26 września pod Medyką z oddziałami Armii Czerwonej. W nocy z 26 na 27 września oba pułki zostały rozwiązane. Sztandar Pułku zachowany przez żołnierzy nie został odnaleziony do dnia dzisiejszego.  Szwadron Tatarski  również zapisał piękną chociaż  zapomnianą dziś, kartę kampanii wrześniowej 1939 r.

Template Design © Joomla Templates | GavickPro. All rights reserved.