Dzisiaj jest: 28 Marzec 2024        Imieniny: Aniela, Sykstus, Joanna
Moje Kresy – Anna  Muszczyńska cz.8 -ostatnia

Moje Kresy – Anna Muszczyńska cz.8 -ostatnia

W kilka dni później w niedzielę 20 lutego 1944 roku do Firlejowa zjechała liczna grupa niemieckiego wojska w granatowych mundurach, podjechali pod ukraińską cerkiew Zesłania Ducha Świętego. Wyprowadzili ludzi pod…

Readmore..

Wstyd mi za postawy moich ziomków, którzy powinni być sumieniem  narodu ukraińskiego.

Wstyd mi za postawy moich ziomków, którzy powinni być sumieniem narodu ukraińskiego.

/Elementarz "Bandera i ja" również tłumaczony na jęz. polski Miało być inaczej , jak zapowiadali Hołownia i Tusk, a jest jeszcze gorzej. W programie nauczania historii przygotowanym obecnie przez MEN,…

Readmore..

Plakaty upamiętniające ofiary ukraińskiego  ludobójstwa

Plakaty upamiętniające ofiary ukraińskiego ludobójstwa

Fundacja Wołyń Pamiętamy po raz kolejny przed 11 lipca w 2024 roku organizuje akcję wyklejania miejscowości plakatami upamiętniającymi Ofiary ukraińskiego ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej w latach 1939-1947.W…

Readmore..

ALEKSANDER SZUMAŃSKI  POLSKI POETA ZE LWOWA

ALEKSANDER SZUMAŃSKI POLSKI POETA ZE LWOWA

Autorzy Zbigniew Ringer,Jacek Trznadel, Bożena Rafalska "Lwowskie Spotkiania","Kurier Codzienny", Chicago, 'Radio Pomost" Arizona, "Wiadomości Polnijne" Johannesburg. WIERSZE PATRIOTYCZNE, MIŁOSNE, SATYRYCZNE, RELIGIJNE, , REFLEKSYJNE, BALLADY, TEKSTY PIOSENEK, STROFY O TEMATYCE LWOWSKIEJ…

Readmore..

Antypolska manifestacja w Lublinie – czytanie poezji  Tarasa Szewczenki

Antypolska manifestacja w Lublinie – czytanie poezji Tarasa Szewczenki

/ Członek Zarządu Fundacji Niepodległości Jan Fedirko Prezes Towarzystwa Ukraińskiego w Lublinie dr. Grzegorz Kuprianowicz oraz Andrij Saweneć sekretarz TU w dniu 9 marca 2024 r po raz kolejny zorganizowali…

Readmore..

Zmarł prof. Andrzej Lisowski urodzony w Lacku Wysokim na Grodzieńszczyźnie, żołnierz Armii Krajowej Okręgu Nowogródek.

Zmarł prof. Andrzej Lisowski urodzony w Lacku Wysokim na Grodzieńszczyźnie, żołnierz Armii Krajowej Okręgu Nowogródek.

/ Profesor Andrzej Lisowski, zdjęcie ze zbiorów syna Andrzeja Lisowskiego" Zmarł prof. Andrzej Lisowski urodzony w Lacku Wysokim na Grodzieńszczyźnie, żołnierz Armii Krajowej Okręgu Nowogródek, wybitny znawca górnictwa, wielki patriota.…

Readmore..

„Zbrodnia (wołyńska)  nie obciąża państwa  ukraińskiego!    Skandaliczna wypowiedź Kowala:”

„Zbrodnia (wołyńska) nie obciąża państwa ukraińskiego! Skandaliczna wypowiedź Kowala:”

Paweł Kowal, szef sejmowej komisji spraw zagranicznych w rozmowie z Interią powiedział, że: „zbrodnia (wołyńska) nie obciąża państwa ukraińskiego” i „państwo ukraińskie nie ma za wiele z rzezią wołyńską, bo…

Readmore..

MOJE ŻYCIE NIELEGALNE

MOJE ŻYCIE NIELEGALNE

Tytuł książki: "Moje życie nielegalne": Autor recenzji: Mirosław Szyłak-Szydłowski (2008-03-07) O księdzu Tadeuszu Isakowiczu-Zaleskim było ostatnimi czasy bardzo głośno ze względu na lustracyjne piekiełko, które zgotowali nam rządzący. Kuria bardzo…

Readmore..

Wierząc naiwnie, że pojednanie między narodami da się  zbudować na kłamstwie  i przemilczeniu

Wierząc naiwnie, że pojednanie między narodami da się zbudować na kłamstwie i przemilczeniu

Posłowie PiS zapowiadają wniosek o odwołanie Pawła Kowala z funkcji szefa sejmowej komisji spraw zagranicznych w związku z wypowiedzią nt. rzezi wołyńskiej –informuje dziennikarz Dorzeczy. Dlaczego tak późno. Paweł Kowal…

Readmore..

Pod wieżami Włodzimierza.  Ukraińcy 1943 – 1944

Pod wieżami Włodzimierza. Ukraińcy 1943 – 1944

Praca literacka i fotograficzna przy książce trwała kilka lat. Fotografie ze zbiorów bohaterów świadectw i ich rodzin pochodzą z całego XX wieku. Fotografie współczesne to efekt ponad czterdziestu podróży Autora…

Readmore..

230. rocznica Insurekcji  (powstania) kościuszkowskiego.

230. rocznica Insurekcji (powstania) kościuszkowskiego.

/ Autorstwa Franciszek Smuglewicz - www.mnp.art.pl, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=297290 Tadeusz Kościuszko, najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej, generał lejtnant wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów, generał major komenderujący w…

Readmore..

Setki tysięcy rodzin polskich wywożonych w czterech masowych deportacjach:  10 lutego, 13 kwietnia i 20 czerwca 1940 roku  oraz 21 czerwca 1941 roku na syberyjska tajgę i stepy Kazachstanu

Setki tysięcy rodzin polskich wywożonych w czterech masowych deportacjach: 10 lutego, 13 kwietnia i 20 czerwca 1940 roku oraz 21 czerwca 1941 roku na syberyjska tajgę i stepy Kazachstanu

W XVII wieku Andrzej Potocki, hetman polny koronny, rozbudował miasto Stanisławów i założył Akademię. Było to jak na owe czasy coś tak niezwykłego, że przejeżdżający przez Stanisławów w 1772 roku…

Readmore..

Relacja z przebiegu uroczystości odsłonięcia i poświęcenia pomnika „Ofiar Wołynia” w Lublinie.

/ foto: Odsłonięcie pomnika

Msza Święta w kościele garnizonowym NMP przy ul. Aleje Racławickie 20 o godzinie 12.00 poprzedziła uroczystość odsłonięcia i poświecenia w Lublinie „Pomnika Ofiar Ludobójstwa dokonanego na Wołyniu i Kresach Południowo-Wschodnich przez nacjonalistów ukraińskich”.

W koncelebrze mszy świętej uczestniczyło sześciu kapłanów a przewodniczył ksiądz prałat dr. Cezary Kostro na wprowadzenie odczytałem historyczne fakty z dnia 11 lipca 1943 r które doprowadziły do mordowania Polaków.

Dzisiaj  mija 75 rocznica dokonanego ludobójstwa na Wołyniu "Krwawa Niedziela"   i jest to dzień w którym nacjonalizm ukraiński  udowodnił, że nie liczy się z ogólnoludzkimi zasadami, jak solidarność,  miłosierdzie,  humanizm. To, co   wydarzyło się 11 lipca 1943 r. nie było pierwszą masową zbrodnią nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia - do takich dochodziło już wiosną 1943 roku, a nawet wcześniej - lecz pierwsza tak precyzyjnie zaplanowana.

Pierwszy komandyr Hołowny UPA Dmytro Kłaczkiwśkyj pseudonim Kłym Sawur, wiosną 1943 w rozkazie do podległych sobie atamanów pisał: ,,powinniście przeprowadzić wielką akcję likwidacji polskiego elementu. Przy wycofywaniu niemieckich wojsk należy wykorzystać ten dogodny moment dla zlikwidowania całej ludności polskiej… bitwy tej nie możemy przegrać i za każdą cenę trzeba osłabić polskie siły. Wsie i wioski powinny zniknąć z powierzchni ziemi.’’

Pierwszy lipcowy numer gazety wydawanej przez UPA - „Do zbroji” zapowiadał „haniebną śmierć” wszystkim Polakom, którzy zostaną na Ukrainie.

Kilkanaście dni przed przewidywanym terminem rozpoczęcia rzezi ukraińscy agitatorzy odbywali we wsiach spotkania, podczas których przekonywali ukraińską ludność do rozpoczęcia mordów. Agitacja okazała się szczególnie skuteczna w stosunku do młodzieży.

Jeszcze na początku lipca polskie podziemie zbrojne podjęło próbę negocjacji z dowództwem Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów frakcja Stepana Bandery i powstrzymania spodziewanej eskalacji przemocy.  Pomimo wcześniejszych zapewnień i deklaracji ze strony Ukraińców oraz listu żelaznego, dającego gwarancję nietykalności polskim parlamentariuszom, zostali oni natychmiast pojmani i rozerwani końmi.

Rozpoczęcie  masowej zbrodni na Polakach wybrano 11 lipca 1943 r , prawosławne święto Piotra i Pawła.  Dzień budził się pięknym wschodzącym słońcem, polskie wsie i chutory, były uśpione niedzielnym odpoczynkiem po pierwszych dniach żniw.

Atak  rozpoczął się o godzinie 3 nad ranem na wieś Gurów. Do masowych mordów doszło głównie w powiatach włodzimierskim, horochowskim oraz kowelskim. W kilkunastu przypadkach UPA z premedytacją dokonywała ataków na kościoły, w których odbywały się nabożeństwa. W Porycku zamordowano 200 osób, w Chrynowie 150, prawie 80 w Zabłoć-cach. W Kisielinie część wiernych zabarykadowała się na plebanii i zdołała odeprzeć ataki UPA. Na wiernych zgromadzonych w katolickich świątyniach spadły pociski, granaty, butelki z zapaloną benzyną, ostrza wideł, kos, noży i siekier. Nie było obrońców, bowiem w wielu miejscowościach pozostały w większości starcy kobiety i dzieci.

Bezpośrednio za mordy na Wołyniu odpowiedzialne są oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii. Ta frakcja zbrojna została stworzona przez Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów dowodzoną przez Stepana Banderę To UPA przy pomocy formacji Ukraińskiej Samoobrony (Kuszczowe Widiłły) oraz okolicznego ukraińskiego chłopstwa które zostało podsycone nienawiścią,  napadała na polskie wsie i mordowała ich mieszkańców Wśród oprawców polskiej ludności znajdowali się też ochotnicy Ukraińscy współpracujący z III Rzeszą -  wchodzący w skład dywizji SS Galizien

W zbrodniach uczestniczyły także kobiety, wyrostki, a nawet dzieci ukraińskie, zajmując się grabieżą, podpaleniami i dobijaniem ocalałych, lub rannych.

Dużą odpowiedzialność za ludobójstwo Polaków ponosi postawa duchowieństwa ukraińskiego, w tym szczególnie greckokatolickiego która popierała postępowanie nacjonalistów ukraińskich związanych z OUN – UPA a zdarzało się nawet w zbrodniach uczestniczyła. Zaprzeczeniem zasad głoszonych przez kościół greckokatolicki było poświęcanie zbrodniarzom upowskim narzędzi zbrodni jak kosy, młoty, widły i siekiery. 

UPA miała jasno postawione cele - powstanie niepodległego, jednonarodowego państwa ukraińskiego.  Tego strasznego mordu dokonywano pod hasłami: ,,Śmierć jednego Lacha to metr wolnej Ukrainy’’, ,,W lipcu 1943 roku oddziały UPA zorganizowały około 530. napadów. Pod hasłem "Śmierć Lachom" i wymordowano kilkanaście tysięcy Polaków.

Wspólną cechą akcji przeciw Polakom było ogromne okrucieństwo, połączone z rabunkiem mienia i paleniem gospodarstw, a także niszczeniem materialnych śladów polskiej obecności.  

Działano zgodnie z „Doktryną wojskową ukraińskiego nacjonalisty” Mychajło Koło-dzińskiego.” Która głosiła „Mając na celu wolne państwo ukraińskie, idźmy doń wszystkimi środkami i wszystkimi szlakami. Nie wstydźmy się mordów, grabieży i podpaleń. Tylko podczas powstania będzie okazja, aby wymieść dosłownie co do nogi polski element z Zachodnich Ukraińskich Ziem.

Jednak banderowcy nie poprzestali w swoim ludobójczym szale tylko  na samym Wołyniu, bowiem ich nawała po kilku dniach ruszyła na województwa wschodnio-małopolskie: Tarnopolskie, Stanisławowskie, Lwowskie, Poleskie.
Władze obecnej Ukrainy muszą mieć świadomość prawdy, że Ukraińska Powstańcza Armia nie była żadną “armią powstańczą”, tylko “kureniami rizunów”, zbrodniczą antypartyzantką powołaną do życia dla dokonania rzezi ludności polskiej na obszarze suwerennego, aczkolwiek okupowanego państwa polskiego.

Polacy - Nie mogą tych okrutnych zbrodni  wykreślić z pamięci naszego narodu, wymazać z jej historii, nie pozostawiając żadnej przestrogi dla potomnych. Trzeba zacząć głosić całą prawdę wolną od przemilczeń, przeinaczeń i manipulacji.  Prawdę odważną, która sięga do korzeni zła.

Staniemy dzisiaj przed pomnikiem „Ofiar Wołynia” miejmy świadomość tego że musimy przekazać nowym pokoleniom prawdę że na Wołyniu i Kresach Południowo-Wschodnich zginęli Polacy za Ojczyznę i Wiarę Katolicką  Bohaterom Kresów Najjaśniejszej Rzeczypospolitej wieczna pamięć, cześć i chwała!

/ Zdzisław Koguciuk odczytuje charakterystykę pomnika

Stoimy przed tym Pomnikiem i myślą sięgamy 75 lat wstecz do 11 lipca 1943 r a była to niedziela – piękny słoneczny dzień – prawosławne święto Piotra i Pawła.

Polacy odświętnie ubrani udawali się do świątyń, aby stanąć w pokorze przed majestatem Boga Wszechmogącego i prosić o zdrowie dla siebie i swoich najbliższych,  o szczęśliwe dla żony lub  córki narodziny z  tęsknotą oczekiwanego dziecka, o błogosławieństwo dla rodziny dla siebie,  o dobre zbiory, aby Pan Bóg pozwolił mężom i ojcom w zdrowiu powrócić jak najszybciej z wojny do domu.

W kościołach zamyśleni nad swoim losem  w cichości serca odmawiali Ojcze Nasz, i Zdrowaś Maryjo, nagle wpadają do świątyni  granaty, butelki z zapaloną benzyną                   i bracia chrześcijanie tyle że, wyznania greckokatolickiego lub prawosławnego. Polacy wielu z nich rozpoznało, przecież to najbliżsi nasi sąsiedzi. Do świątyni wtargnęli nagle z bronią aby bez chwili namysłu otworzyć do zgromadzonych grad pocisków z broni maszynowej, zadać śmiertelne ciosy ostrzami wideł, kos, noży,  siekier oraz drągów. Słychać ostatnie tchnienia i słowa wypowiadane przez Polaków.  Boże dlaczego !!!! przecież ja jemu żadnej krzywdy w życiu nie zrobiłem.Osuwając się na ziemie wypowiadają ostatnie słowa – Boże oddaje życie za Ojczyznę i Wiarę Katolicką.

Pomnik przed którym stoimy będzie po wsze czasy głosił i przypominał w jakich okolicznościach ginęli nasi rodacy a niektóre sceny są wyryte dla przestrogi następnym pokoleniom.

Na pomniku zobrazowana jest scena  rodziny która szykowała się do wyjścia na Mszę Świętą. W tym czasie z zewnątrz dochodziły przeraźliwe okrzyki  - otwierać , otwierać.  Ojciec otworzył drzwi do domu przybyszom bo jego dom zawsze dla podróżujących stał otworem  i nagle został ugodzony drągiem w głowę, a krew zalała jego twarz co obrazuje scena na pomniku. Natychmiast osunął się z nóg, matka podniosła ogromny krzyk i lament, wzywając imienia Bożego,  broniąc swojego dziecka mocno przyciskając je do piersi. Ona i niemowlę zostało ugodzone nożem pomimo to dalej głośno woła o Ratunek. Aby dłużej nie krzyczała bandyta podcina jej gardło i ta scena również umieszczona została na pomniku. Ten widok  mordowanych swoich najbliższych widzi matka i babcia już staruszka, Siedzi w kąciku zapadnięte oczy a w ręku różaniec już i mowa niewyraźna,      i słuch słaby, i porusza się bardzo powoli, jest u kresu swojego ziemskiego żywota, za chwilę i ona podzieli los domowników ale to co widzi i co jeszcze może zrobić to roni łzę nad najbliższymi aby po chwili skonać od ciosów noży i drągów. Ta łza tej staruszki na pomniku jest symbolem morza łez wylanego przez matki, żony i dzieci które przeżyły a które w sercu ciągle wracały do tamtych  strasznych czasów. Wcześniej syn tej rodziny odświętnie ubrany udawał się do świątyni bo był ministrantem i chciał wcześniej przygotować się do eucharystii. Drogę zastąpili jemu ukraińscy zbrodniarze, on zaczął się tłumaczyć że śpieszy się do kościoła, oprawcy na to zareagowali śmiechem i wykuli jemu oczu ze słowami że na pewno nie trafi i ta scena wykuta została na pomniku.

 Druga scena przedstawia pobyt rodziny w kościele która skupiona była na modlitwie,  nagle wchodzą ukraińscy zbrodniarze z siekierami. Ojciec rodziny który wcześniej złożone miał ręce do modlitwy podejmuje decyzję jej obrony i zgromadzonych w świątyni.  Wychodzi z ławki i idzie naprzeciw chcąc stawić im opór lecz rozkłada tylko bezbronne ręce, wzywając również głośno pomocy, lecz któż w tamtym czasie mógł jemu pomóc. Cios bandyty siekierą w głowę kończy jego doczesne życie co uwiecznione jest na

 pomniku i symbolizuje ciosy zadane siekierą tysiącom Polaków w głowę przez banderowskich zbrodniarzy. A wyraz tej cierpiącej twarzy na zawsze został wyryty dla przestrogi dla przyszłych pokoleń - jak  okrutnie ginęli Polacy. Matka jest bezbronna ona już się nie obroni  przed śmiercią. Chce ratować swoje dziecko wiec ciałem je zasłania, cóż może innego zrobić,  Medalik który zwisa jej na szyi i który jest zwieńczony krzyżem przyciska mocno do ciała swojego dziecka - może zostanie uratowane.  Lecz seria z broni maszynowej oddana do nich zakończyła ich życie przepojone miłością matki do swojego dziecka. Ksiądz który przyszedł sprawować Mszę Świętą na wieść o tym co dzieje się w kościele wychodzi do zbrodniarzy prosząc aby zaniechali dalszej zbrodni wszak jest to miejsce uświęcone. I on także po chwili zostaje ugodzony narzędziem poświęconym w cerkwi i szybko osuwa się na kolana lecz jeszcze urania łzę. A parafianie jego wczoraj ostrzegali że bandyci mogą zaatakować wieś – proszono aby uciekał –  on odpowiedział że żaden pasterz nie opuszcza swoich owiec gdy wilk czycha u bram. Ta łza uroniona przez księdza została wykuta na trwale na pomniku symbolizuje płacz kapłana nad ludobójstwem Polaków na Kresach oraz nad śmiercią 109 duchownych braci i sióstr zamordowanych z niewyobrażalnym okrucieństwem. Płacze również nad zamordowanym ks. Karolem Baranem przerżniętym piłą w drewnianym korycie, nad o. Ludwikiem  Włodarczykiem któremu rozcięto klatkę piersiową i wyjęto pulsujące serce, nad ks. Franciszkiem Bętkowskim któremu połamano ręce i nogi i spalono żywcem razem z plebanią, i nad br. Rochem Sałekiem zamordowanym siekierami.        

 Pomnik zwieńczają płomienie ognia i są symbolem spalonych wsi oraz świątyń katolickich. Oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii spędzali do jednej chaty chłopskiej zatrzymanych Polaków którą następnie zamykano i  podpalano. Tak ginęli spaleni żywcem w zdecydowanej większości kobiety, dzieci i starcy. Te płomienie na pomniku nie są martwe tutaj potrzeba przyjść aby w zadumie i ciszy  usłyszeć przenikliwy płacz dzieci – nie jest to płacz to histeryczny krzyk i pisk wołający Mamo ratuj. Matka tylko przytula dziecko do siebie i dopóki mogła ochrania od zbliżającego się ognia. Ogień zajmuje już całe pomieszczenie, dym dusi nie ma odwrotu drzwi zamknięte a na zewnątrz  czekają z bronią zbrodniarze ukraińscy gdyby komuś udało się wyjść z płonącego zabudowania.

 „ W hołdzie Polakom z Wołynia i Kresów Południowo-Wschodnich ofiarom ludobójstwa dokonanego na ludności polskiej przez ukraińskich nacjonalistów

W latach 1939- 1947 Matkom i Ojcom, Dzieciom i Starcom, Duchowieństwu zgładzonych ze szczególnym okrucieństwem jedynie dlatego że byli Polakami. Rodacy”

 Ten napis wyryto na pomniku aby przypominał po wszystkie czasy i głosił nowym pokoleniom prawdę że na Wołyniu i Kresach Południowo-Wschodnich zginęli Polacy za Ojczyznę i Wiarę Katolicką.

 Poniżej wykute zostały krzyże – różnej wielkości – stanowią one symbol zagłady Polaków od dziecka w łonie matki po starca nad grobem. Te krzyże zostały wykute tutaj bo nie ma ich w miejscach ludobójstwa Polaków na Ukrainie i są wołaniem o jak najszybsze ustawienie ich tam w miejscach zbrodni,. Tam nasi rodacy do dnia dzisiejszego gdzie ich dosięgli banderowscy zbrodniarze leżą  w dołach śmierci, w starych studniach, krzakach, lasach, chaszczach bez żadnego  upamiętnienia.  

 Głównym kierunkiem działalności UPA była eksterminacja ludności polskiej na Wołyniu i Kresach Południowo-Wschodnich lecz wielu Ukraińców  w tych tragicznych czasach udzielało pomocy Polakom za co również pozbawiono ich życia. 

Sprawiedliwi Ukraińcy  potrafili przeciwstawić się złu dzięki miłości, poświęcili się, oddali życie za innych, udowodnili, jak ważna może być miłość, kiedy została podniesiona ręka na niewinnych ludzi. Sprawiedliwi Ukraińcy swoją postawą pokazali, że można zachować człowieczeństwo - i to dawało Polakom nadzieję na przeżycie. Wykuty został krzyż prawosławny aby oddać hołd Polakom którzy byli tego wyznania ale również jest to znak pamięci i hołdu o tych wszystkich Sprawiedliwych Ukraińcach którzy oddali  życia ratując Polaków przed okrutną śmiercią. Krzyż na którym przewieszona jest stuła symbolizuje ludobójstwo osób duchownych.

 W fundament pomnika została złożona urna z ziemią pobraną z 37 miejsc znajdujących się w granicach województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej Polskiej. Tam żyli Polacy na których nacjonaliści ukraińscy dokonali zaplanowanej zbrodni ludobójstwa.    Ziemia została poświęcona przez Ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego  w dniu 5 lipca 2015 r na Jasnej Górze podczas 21 światowego Zjazdu i Pielgrzymki Kresowian. Również w fundament tego pomnika złożono kamienie z Ziemi Świętej z 14 miejsc znaczonych na kartach Biblii Starego i Nowego Testamentu od Góry Synaj po Górę Oliwną. Niech poprzez połączenie tej ziemi Pan Bóg pobłogosławi i uświęci wszystkie miejsca ludobójstwa Polaków jako świadectwo ich wierności Krzyżowi, Ewangelii i Kościołowi Katolickiemu.

 Przez ponad 70 lat władze w Polsce milczały o tym ludobójstwie swoich Rodaków dlatego dla przestrogi przywołane zostały słowa Jana Pawła II  „Naród który traci pamięć traci swą tożsamość”

Kazanie wygłosił proboszcz kościoła garnizonowego, ksiądz podpułkownik Andrzej Piersiak, który przeczytał wiersz  p.t. „Nad Wołyniem” Stanisławy Wiatr-Partyki obrazujący stan Wołyńskiej ziemi w obecnym czasie. Nawiązał do tragizmu jaki spotkał Polaków w tamtym okresie oraz przedstawił liczbę ofiar banderowskiego barbarzyństwa. Odniósł się do ogromu ludobójstwa i niespotykanego w dziejach ludzkości okrucieństwa które doświadczyli Polacy. Wymienił również opracowanie IPN z 2007 historyka Romualda Niedziałka w którym wykazuje że narażało życie 1341 Ukraińców ratując Polaków poddanych eksterminacji przez OUN i UPA, w tym 384 Ukraińców straciło życie. Kończąc nawiązał do słów ewangelii że należy oprawcom przebaczyć a to nie znaczy że zapomnieć – bo zapomnieć nam o tym nigdy nie wolno. Musimy się modlić za pomordowanych Polaków by za ich męczeńską śmierć, Pan Bóg przebaczył im winy które popełnili z ludzkiej słabości i przyjął ich do wieczności wśród błogosławionych.  Msza Święta została odprawiona z ceremoniałem wojskowym przy udziale Pocztu Sztandarowego,  Kompanii Honorowej Wojska Polskiego oraz orkiestry wojskowej. Uczestniczyło około 700 osób w tym posłowie na Sejm RP Sylwester Tułajew, Jakub Kulesza, Jan Łopata, Wojewoda Lubelski Przemysław Czarnek,  Sekretarz Marszałka Województwa Lubelskiego Aneta Augustyniak, Zastępca Prezydenta Miasta Lublina Artur Szymczyk, Naczelnik IPN Odział Lublin Tomasz Panfil.  Przedstawiciele zakładów, instytucji, organizacji, stowarzyszeń patriotycznych, kombatanckich, kresowych, związkowych i młodzieżowych. Uroczystość uświetniło obecnością 14 pocztów sztandarowych. Po zakończeniu Mszy Świętej uczestniczy przeszli w Marszu Pamięci o 200 tysiącach Polaków których ofiarę życia chciano wymazać z historii naszej Ojczyzny. Czoło marszu prowadził uczestnik Motocyklowego Rajdu Katyńskiego po nim orkiestra wojskowa, kompania honorowa wojska polskiego, poczty sztandarowe oraz wszyscy uczestnicy uroczystości. W czasie Marszu Pamięci przez tubę ogłaszałem o tym, że mieszkańcy Lublina dłużej nie będą milczeć o tym ludobójstwie, czas zakłamywania,  przemilczania,  przeminął co potwierdza liczba uczestników. Kiedy marsz przechodził obok KUL przypomniałem o nadanym tytule przez katolicką uczelnie doktora honoris causa gloryfikatorowi zbrodniarzy UPA-OUN Wiktorowi Juszczence. W ostatnim czasie porównał on Józefa Piłsudskiego do Stepana Bandery a AK do UPA. Uroczystość na Skwerze Ofiar Wołynia rozpoczęła się od odegraniu przez orkiestrę wojskową hymnu państwowego, następnie odczytałem modlitwę wołyńską (w załączeniu ) oraz odsłuchaliśmy umownego hymnu wołyńskiego, słowa i muzyka Lech Makowiecki p.t. Wołyń 1943 r.  

Pomnik który został wykonany posiada wiele wykutych symboli obrazujących tragizm Polaków na Wołyniu, zostały one wkomponowane w rzeczywistość jaka wydarzyła się w dniu 11 lipca 1943 r. Polacy tego dnia zostali zaatakowani przez ukraińskich zbrodniarzy w czasie gdy szykowali się do kościoła lub w kościele i charakterystyka pomnika nawiązuje do faktu sprzed 75 lat wstecz. Historia pomnika to również złożenie  w dniu 14 października 2017 r w fundament ziemi z Wołynia oraz z miejsc znaczonych na kartach starego i nowego testamentu.

Następnie zostało dokonane odsłonięcie pomnika którego dokonali żywi świadkowie: Daniela Kubiczek urodzona w Aleksandrii w 1934 r, Janina Kalinowska urodzona w kolonii Funduma, Stefan Wiechnik urodzony w Grabinie w 1929 r i Albin Sulikowski urodzony w Koźlińskim Majdanie w 1931 r. Poświecenia pomnika dokonał ksiądz podpułkownik Andrzej Piersiak. W uroczystym Apelu Poległych Wojsko Polskie z batalionu dowodzenia Wielonarodowej Brygady z Lublina wywołało: „ mieszkańców ziemi tarnopolskiej, stanisławowskiej, lwowskiej, wołyńskiej, lubelskiej i rzeszowskiej, którzy zostali bestialsko zamordowani przez OUN-UPA, Policje Ukraińską i SS Galizien” oraz „ księży, zakonników i siostry zakonne do końca wiernych swojemu powołaniu i mordowanych w kościołach wraz z wiernymi” i „ Ukraińców, którzy nie akceptowali ludobójstwa, ostrzegali Polaków, udzielali im schronienia  i nie wykonywali zbrodniczych rozkazów, płacąc za swa szlachetność najwyższą cenę – cenę życia”.  

Apel Poległych zakończył się oddaniem salwy honorowej. W okolicznościowych wystąpieniach głos zabrał Wojewoda Lubelski Przemysław Czarnek, (https://youtu.be/wud4PbyyngA ) posłowie na Sejm RP Sylwester Tułajew i Jakub Kulesza. List Marszałka Województwa Lubelskiego do organizatorów i uczestników uroczystego odsłonięcia pomnika „Ofiar Wołynia” odczytała pani sekretarz Aneta Augustyniak - która wręczyła mnie wyróżnienie  nadane przez Marszałka Województwa Lubelskiego Sławomira Sosnowskiego z okazji 100 rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości.  List Prezesa Centrali IPN dr Jarosława Szarka do uczestników uroczystości odsłonięcia pomnika „Ofiar Wołynia” odczytał Naczelnik IPN Odział Lublin Tomasz Panfil. Następnie głos zabrało kilku uczestników uroczystości a po zakończeniu odczytałem list Szefa Urzędu do  spraw kombatantów i osób represjonowanych Jana Józefa Kasprzyka. Wieńce, kwiaty, oraz znicze pamięci złożyło 51 delegacji oraz osób indywidualnych.

Sześcioletni czas walki o miejsce na pomnik, napis, formę pomnika, potrzebne zgody, decyzje, opinie, pozwolenia, zatwierdzenia , dofinansowanie z chwilą odsłonięcia pomnika te starania dobiegły końca.  Przypisuję Opatrzności Bożej, to, że udało się mnie postawić ten pomnik w Lublinie pomimo, że nie było akceptacji,  pomocy, przychylności temu przedsięwzięciu. Wszystkie dokumenty do budowy pomnika musiałem uzyskiwać z wielkim trudem, a nie było to tylko dziełem przypadku. Dzisiaj już mogę powiedzieć że w lubelskich urzędach pracuje wielu pracowników którzy mają pochodzenie ukraińskie i to w większości oni czynili wszelkie utrudnienia w pozyskiwaniu potrzebnych pozwoleń. Drugą grupą która czyniła utrudnienia były osoby które na kontaktach z Ukraińcami robią jakieś interesy, układy, spotkania, wyjazdy towarzyskie, a pełnią decyzyjne funkcje w urzędach - więc nie chcieli tej dobrej relacji zakłócać. Również znacznie utrudnienia w budowie pomnika uczyniła Gazeta Wyborcza poprzez zainspirowanie powołania zespołu pomnikowego przy Prezydencie Miasta Lublin. Fakt że taki pomnik był zasadny przemawiało do mnie wiele argumentów nie sposób tutaj wszystkich opisać ale niech przemówią  niektóre fakty. Zgłosiłem się do środowisk kresowych w dniu 27 czerwca 2018 r o pisma, emaile, listy do Metropolity Lubelskiego aby ogłoszono w kościołach archidiecezji lubelskiej o uroczystościach  odsłonięcia pomnika w dniu 11 lipca 2018r i wiem że takie prośby zostały skierowane - ogłoszenia się nie pojawiły. Ksiądz arcybiskup nie wyraził zgody na objęcie patronatem honorowym naszych uroczystości, nie był obecny na nich pomimo zaproszenia, nie delegował żadnego sobie podległego biskupa pomocniczego – to przemawia jakie jest podejście do tematu zbrodni wołyńskiej w pomieszczeniach Metropolity Lubelskiego.

Również w lubelskich mediach o dacie odsłonięciu pomnika nie było ani słowa. I okazuje się, że na uroczystość przychodzi około 700 osób – czy to nie jest budujące. Inny przykład – kiedy rozpoczynaliśmy wykopy  pod fundament pomnika starałem się zrobić wiele prac społecznie ponieważ ograniczony byłem finansowo. Zwróciłem się więc do prezesa lubelskiego środowiska 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK z prośbą o pomoc i otrzymałem informacje że „ma strzelania” i nie pomoże a w następnych dniach nie odbierał ode mnie telefonu. Muszę wymienić tutaj panią Karolinę Van Bulch pochodzenia belgijskiego czy Marka Kiciaka, którzy nie mając żadnych korzeni kresowych przychodzili do pracy tylko dlatego że przyświecała im idea budowy pomnika– czy to nie jest budujące. Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Wołyńsko-Podolskiej które liczy około 60 członków wpłaciło na budowę pomnika 400 zł co naje nieznacznie ponad 6 zł na osobę. Natomiast żywi świadkowie zbrodni, Daniela Kubiczek i Stefan Wiechnik ze swojej ubogiej emerytury oszczędzali aby wpłacić ponad 1000 zł każdy na pomnik– czy to nie jest budujące. Powyższe przykłady dość wyraźnie mówią o tym ze w Lublinie środowiska kresowe są oderwane od rzeczywistości, od pragnień kresowian i od ich oczekiwań.

W Lublinie korzenie kresowe  posiada 20 – 30 % mieszkańców i wiedziałem że nie mogę się poddać ale iść dalej z uporem. Lubelskie środowiska kresowe w sprawie budowy pomnika zachowały całkowitą bierność i wydały same o sobie opinię. Pomnik pomordowanym Polakom na Wołyniu i Kresach Południowo-Wschodnich w Lublinie stał się faktem dokonanym i nieodwracalnym i będzie po wszystkie czasy głosił nowym pokoleniom prawdę o tym, że Polacy zostali pomordowani tylko dlatego, że byli Polakami. Bohaterom Kresów Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Wieczna Pamięć, Cześć i Chwała.   

Zdzisław Koguciuk

Zobacz również:

https://www.dziennikwschodni.pl/lublin/w-lublinie-stanal-pomnik-ofiar-wolynia-podczas-odsloniecia-wojewoda-krytykowal-tuska,n,1000222727.html

http://www.kurierlubelski.pl/wiadomosci/lublin/a/ofiary-wolynia-maja-swoj-pomnik-w-lublinie-zdjecia,13331839/

http://lublin.wyborcza.pl/lublin/51,48724,23664022.html?i=0

https://youtu.be/wud4PbyyngA

https://lublin.tvp.pl/38039547/11-lipca-2018-g-1430

https://lublin.tvp.pl/38043096/narodowy-dzien-pamieci-ofiar-ludobojstwa

https://lublin.tvp.pl/38038459/11-lipca-2018-g-1230