Lublin -Kiedy nastąpi koniec publicznego czytania na Polskiej ziemi poezji Tarasa Szewczenki

Ukraińcy po raz kolejny w Lublinie czytali poezje T. Szewczenki na skwerze jego imieniem, którego twórczość ukazuje pogardę z jaką odnosił się do Polaków a w poemacie „Hajdamacy” są ukazane szczyty tej pogardy.

Strofy poematu „Hajdamacy” są nieakceptowalne, pobudzają antypolonizm, nie służą pojednaniu polsko-ukraińskiemu. Powyższe publiczne czytanie zorganizował Prezes Towarzystwa Ukraińskiego w Lublinie dr Grzegorz Kuprianowicz. W całym zbiorze wierszy i poematów Tarasa Szewczenki, pod tytułem „ Kobziarz” nie znajdziemy ani jednego zdania pozytywnie odnoszącego się do narodu polskiego. Znajdziemy natomiast w tej poezji a szczególnie w poemacie „Hajdamacy” kult dla zbrodniarzy i oprawców, którzy dokonali ludobójstwa na obywatelach Rzeczpospolitej Polskiej. W roku 1768 doszło do powstania chłopskiego, hajdamaków i kozaków znanego jako koliszczyzna, która przejawiała się masowym morderstwem Polaków, Żydów, duchowieństwa rzymskokatolickiego i unickiego. Szacuje się liczba ofiar koliszczyzny może wynosić nawet 200 tysięcy zamordowanych. Na kanwie hajdamackich morderstw, gwałtów, ludzkich nieszczęść, spalonych miast i wiosek opisanych przez Tarasa Szewczenko niektóre elity i historycy ukraińscy upatrują zaczątków narodu ukraińskiego. To Taras Szewczenko zaszczepił młodym Ukraińcom przekonanie, że prawdziwi patrioci nie potrzebują przestrzegać żadnych zasad moralno-etycznych. Na poezji Tarasa Szewczenki tak wyraźnie antypolskiej, wychowuje się pokolenia Ukraińców, przyucza się do przyszłego życia oraz uczy się postaw społecznych.

W imię idei sprawiedliwości społecznej mają prawo zabijać starców, dzieci i kobiety, torturować wrogów, wycinać w pień całe wsie i miasteczka. Dlatego wychowani na takich wartościach byli zdolni potem do znęcania się, pastwienia nad ofiarami, mordowania, palenia, grabieży i gwałtów o czym można wiele przeczytać w relacjach świadków zbrodni ludobójstwa wołyńskiego. Owoce poematu „Hajdamacy” Polacy dobrze poznali na Wołyniu i Kresach Południowo-Wschodnich w latach 1939-47, gdzie zostało wymordowanych około 200 tyś. naszych rodaków, spalonych i zniszczonych zostało około 4130 polskich wsi i osad. W imię obrony czci i godności Polskich ofiar zamordowanych przez Ukraińskich nacjonalistów w dniu 09.03.2016 r  został złożony przez kresowian obywatelski wniosek do Rady Miasta Lublin o zmianę nazwy skweru Tarasa Szewczenki. Wniosek został poparty podpisami mieszkańców Lublina, którzy nie życzą sobie aby w ich mieście był skwer Tarasa Szewczenki. Pomimo tak jasnej deklaracji mieszkańców Lublina Prezes Towarzystwa Ukraińskiego w Lublinie Grzegorz Kuprianowicz oraz sekretarz tego towarzystwa Pan Andrij  Saweneć po raz kolejny zorganizowali antypolską manifestację.

/ Przemawia Prezes TU

/ Przemawia Konsul z Lublina

Nadmieniam, że Prezydent Ukrainy wydał decyzję aby wszyscy mężczyźni w wieku poborowym (od 18-60 lat), przebywający za granicą jak najszybciej wrócili do ojczyzny i stanęli w jej obronie. Pan Grzegorz Kuprianowicz lat 55 i Andrij Saweneć lat 45 są to osoby w wieku poborowym i powinni stanąć w obronie Ojczyzny a nie w Polsce udawać wielkich bojowników o sprawy Ukrainy. Tak jak w/w osoby traktują konieczność obrony ojczyzny tak traktuje konieczność obrony ojczyzny około pól miliona ukraińskich mężczyzn objętych mobilizacją, kiedy wbrew zakazowi wyjechali z Ukrainy do Polski. Jak więc było to możliwe a było to możliwe dzięki ogromnej korupcji pograniczników Ukraińskich na granicy którzy za łapówki od 3-5 tyś dolarów pozwalali wyjechać obywatelom objętych zakazem opuszczania kraju.

Prezes Towarzystwa Ukraińskiego tymczasem w Lublinie pisze górnolotne słowa nawołujące do czytania Szewczenki, których kilka zdań zacytuję: „W warunkach rosyjskiej inwazji na Ukrainę tegoroczne lubelskie „Czytanie Szewczenki…” będzie miało szczególny charakter. Przecież celem wojny prowadzonej przez Rosję z Ukrainą jest nie tylko zniszczenie państwa i narodu ukraińskiego, ale także walka z ukraińską tożsamością narodową, w której Taras Szewczenko odgrywa wyjątkową rolę”. W w/w słowach odczytać można heroiczną walkę Pana Prezesa w obronie skweru Tarasa Szewczenki – sadzę, że niedługo zostanie odznaczony medalem zdobytym na polu chwały. Korzystając z zaproszenia Towarzystwa Ukraińskiego w Lublinie umieszczonego na stronie internetowej, siedmiu kresowian wybrało się również na powyższe czytanie poezji Szewczenki.

/ Kresowianie na proteście

Posiadaliśmy ze sobą baner ze słowami poezji Szewczenki na którym wypisane były słowa z poematu „Hajdamacy’ „Więc szanujcie się, złe Lachy wściekłe psy: -wytracać”. Po pewnym czasie podeszło do nas dwóch policjantów z prośbą aby opuścić niniejsze miejsce a interwencje tą podejmują na wniosek organizatora - czyli Pana Grzegorza Kuprianowicza. Tłumaczymy policji, że my nic złego nie czynimy, nie zakłócamy zgromadzenia, nie wznosimy okrzyków, spokojnie stoimy i słuchamy poezji Szewczenki a przyszliśmy na zaproszenie Towarzystwa Ukraińskiego. Postawa policji jednak była zdecydowana do tego stopnia, że zagrożono nam usunięcie siłą. Wobec tego przesunęliśmy się ku granicy skweru bo już przygotowani byli policjanci po cywilnemu aby interweniować w tej sprawie.

/ Interwencja Policji

Podczas czytania strof Tarasa Szewczenki dwie osoby zakończyły to czytanie banderowskim pozdrowieniem -Chwała Ukrainie. O zgrozo jednym z tych osób był Jan Fedirko członek Fundacji Niepodległości w Lublinie. Na uwagę zasługuje również fakt że w dniu 23.02.2023 r na stronach internetowych Fundacji Niepodległości ukazał się artykuł po ukraińsku p.t. „Chwała Ukrainy została wśród narodów” tłumacząc na polski - zakończony został ten artykuł banderowskim pozdrowieniem- Chwała Ukrainie. Na uwagę zasługuje fakt, że nawet Konsul Generalny Ukrainy w Lublinie Artem Valah oraz Prezes Towarzystwa Ukraińskiego w Lublinie  Grzegorz Kuprianowicz kończąc wystąpienie nie użyli banderowskiego pozdrowienia. „Sława Ukrainie – herojam sława!” to forma pozdrowienia przejęta przez powstałą w 1929 r. Organizację Ukraińskich Nacjonalistów, a po rozłamie w jej łonie w 1940 r. - przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów frakcję banderowską. Ta właśnie forma pozdrowienia zostało przyjęte również przez powstałą w 1942 r Ukraińską Powstańczą Armie. Frakcja banderowska OUN jak i UPA stosowały również pozdrowienie zamienne na zawołanie „Sława Ukrainie” odzewem było  „Lacham smert” czyli „Polakom śmierć”. Banderowscy oprawcy z OUN-UPA z okrzykiem na ustach „Sława Ukrainie - Lacham smert”  napadali, gwałcili, palili, mordowali, torturowali i pastwili się nad polskimi ofiarami. I dzisiaj banderowskie pozdrowienie można usłyszeć w Lublinie na skwerze Tarasa Szewczenki. Jedną z przyczyn rzezi wołyńskiej są antypolskie wątki w poezji Szewczenki, które zostały wykorzystane przez nacjonalistów ukraińskich do mobilizowania ludności ukraińskiej przeciwko Polakom. Środowiska ukraińskie nie zgadzają się z powyższą tezą i głoszą, że nie można łączyć Tarasa Szewczenki ze zbrodnią wołyńską. Pozdrowienia banderowskie na skwerze Tarasa Szewczenki to dowód na to, że poezja Szewczenki jest integralnie powiązana z ludobójstwem Polaków dokonanych przez Ukraińskich banderowskich zbrodniarzy. Na powiązanie zbrodni wołyńskiej z Tarasem Szewczenko wskazują również sami Ukraińcy, którzy powstanie banderowskiego pozdrowienia upatrują w twórczości ukraińskiego poety a konkretnie w wierszu „Do Osnowjanenki”.

Dokonując analizy postaci poety Tarasa Szewczenki należy poruszyć jeszcze jeden aspekt. Ukraińcy tą postać jak i jego poezję integralnie łączą z walką o niepodległość Ukrainy. Wszelkie uroczystości dotyczące tego tematu są zazwyczaj w miejscach związanych z jego postacią. Na skwerze również czytane były fragmenty poezji (niektóre strofy wyrwane były z kontekstu ) odnoszące się do wolności Ukrainy i Ukraińców. Pan Grzegorz Kuprianowicz zachęcając do udziału w czytaniu Szewczenki na stronach Towarzystwa Ukraińskiego pisze że : „Lektura poezji Tarasa Szewczenki nabiera więc wymiaru symbolicznego: jest świadectwem stałości we własnej tradycji i działaniem na rzecz jej zachowania pomimo wojny rozpętanej przez Federację Rosyjską”.(na tak patriotyczne zaproszenia przybyło tylko 22 osoby). A teraz przeanalizujmy poezję Tarasa Szewczenki odnoszącą się do niepodległości i wolności Rzeczypospolitej Polskiej. W tym celu krótkie wprowadzenie:. „Konfederacja Barska była polskim powstaniem narodowym oraz rozpaczliwą próbą ratowania suwerenności Rzeczpospolitej. W październiku 1767 r podczas obrad w Warszawie Sejmu Rzeczpospolitej ambasador Rosji Nikołaj Repnin miał skłonić posłów za pomocą groźby lub obietnicy urzędów by uchwalili traktat gwarancyjny z Rosją. Odpowiedzią na w/w propozycje ambasadora, był zawiązany zbrojny związek szlachty w Barze na Podolu 29.02.1768 r. w obronie niepodległości Rzeczpospolitej”.

Powróćmy teraz to poezji Tarasa Szewczenki do poematu „Hajdamacy” gdzie poeta ożywia postać młodego Kozaka, który jest zakochany w ukraińskiej dziewczynie a ojciec tej dziewczyny został w bestialski sposób pozbawiony życia przez Konfederatów Barskich. Ta zbrodnia staje się przyczyną dramatu głównego bohatera co powoduje jego zaciąg w szeregi tytułowych hajdamaków. Obłęd zemsty Kozaka za śmierć ojca dziewczyny w której jest zakochany znajduje kulminację w rzezi Humania.

Tak Taras Szewczenko ośmieszył, poniżył i przedstawił w świetle zbrodniarzy i pijaków Konfederatów Barskich którzy stanęli w obronie niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.

Niestety polskie elity polityczne nie zauważają szkodliwości faktu istnienia w przestrzeni publicznej nazw (pomniki, skwery, ulice) Tarasa Szewczenki, który w całym swym pisarstwie był i jest Polakom wrogi, wielokrotnie zadając policzek wymierzony w godność Polski i w pamięć ofiar mordów inspirowanych jego utworami. Środki masowego przekazu w naszej Ojczyźnie powielają narracje Ukraińców, którzy  osobę Tarasa Szewczenki przedstawiają jaką obrońcę wolności i suwerenności Ukrainy. A przecież ten sam poeta Taras Szewczenko w swojej poezji - Konfederatów Barskich obrońców wolności i suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej umieścił w szeregu razem ze zbrodniarzami i pijakami. Ukraińcy szastają postacią Tarasa Szewczenki zakładając, że nikt w naszym kraju w tym się nie zorientuje o co tutaj chodzi i mogą bezkarnie obrażać naród Polski.

Naród Polski tymczasem w każdy możliwy sposób pomaga walczącej Ukrainie, która została bestialsko zaatakowana przez Federację Rosyjską. Polacy coraz częściej jednak zadają pytanie czy pomoc idzie we właściwym kierunku ?, czy pomoc płynie do właściwych osób? (dary podarowane z serca przez Polaków we Lwowie można kupić na targu), czy jesteśmy w stanie dalej ponosić koszty tej pomocy?. Przecież w Polsce jest wiele osób ubogich, którzy wymagają znacznej pomocy a wobec rosnących kosztów utrzymania ta lista ciągle się wydłuża.

Zrobiono mały krok ku temu aby zakończyć drenaż pieniędzy polskiego podatnika gdyż od 1 marca zgodnie z ustawą Dz.U.2023.103 art. 12 Ukraińcy mają w 40 % partycypować w kosztach zbiorowego zakwaterowania.

Okazuje się, że koszty są ogromne bo w województwie lubelskim w 227 ośrodkach zbiorowego zakwaterowania jest blisko 4500 tysiąca Ukraińców. W samym Lublinie - na halach, w hotelach i akademikach, ze zbiorowego pobytu korzysta ponad 744 Ukraińców. Do tej pory czyli okres ponad jednego roku za pobyt uchodźców w zbiorowych miejscach zakwaterowania tylko w województwie lubelskim polski podatnik zapłacił 124 miliony złotych. Będzie to najprawdopodobniej martwa uchwała bo Ukraińcy zakwaterowani w w/w ośrodkach mają wypełnić ankietę w której muszą odpowiedzieć na pytanie – czy dalej potrzebują wsparcia finansowego czy też nie. Urzędnicy z Lublina szacują, że ponad 90 procent Ukraińców płacić nie będzie, bo łapią się na zapisane w ustawie wyjątki.

Polacy zadają sobie również takie pytanie – Czy jeżeli Polskę zaatakował by agresor i Polacy musieliby uciekać z Ojczyzny aby ratować swoje życie a jedynym kierunkiem byłaby tylko Ukraina czy spotkaliby się również z gorącym przyjęciem, zakwaterowaniem i wyżywieniem?. Przecież na to pytanie historia dała nam już odpowiedź, bo wschodnie tereny Rzeczypospolitej Polskiej zostały zaatakowane przez ZSRR w dniu 17 września 1939 r oraz 22 czerwca 1941 r przez Niemcy. Mamy również dowód na to jak zachowali się wtedy Ukraińcy, bo oto do dzisiejszego dnia nie można pochować ofiar zbrodni ukraińskich z OUN-UPA. Niech ten fakt będzie przestrogą dla Polskiego narodu bo nie wiadomo jeszcze w jakim kierunku może oscylować ta wojna.

Zdzisław Koguciuk