77 lat temu w maju powstało najwięcej samoobron polskich na Wołyniu

17 maja 1943 r.  Komendant  płk Kazimierz Damian Bąbiński, ps. Luboń, Orlica, OW AK nakazał zorganizowanie samoobrony w rejonach o przewadze ludności polskiej; utworzenie w rejonach o mniejszym nasileniu ludności polskiej samoobrony w miasteczkach; utworzenie zbrojnych oddziałów dyspozycyjnych i zorganizowanie systemu alarmowego. Niekoniecznie dla tego, ale faktem jest, że w maju 1943 r. powstało 56 samoobron ( najwięcej)  na Wołyniu,  co warto porównać z liczbą 128  powstałych w ciągu całego roku.  Pierwszy większy ośrodek polskiej samoobrony zorganizowano na początku maja 1943 r. w Pańskiej Dolinie w powiecie dubieńskim. Ośrodek ten stoczył ciężkie walki – odparł trzy napady UPA: 22 czerwca, 27 lipca i 15 sierpnia 1943 r. To w maju można było już zaobserwować  pewne różnice w samoobronach wynikające często z sytuacji terenowej lub organizacji ( współdziałania) kilku różnych miejscowości. Placówką samoobrony było pojedyncze polskie osiedle (wieś bądź kolonia) strzeżone przez grupę samoobrony.

Placówki samoobrony powstawały we wsiach z dużą przewagą polskiej ludności. Rzadkością były placówki we wsiach, gdzie Polacy byli mniejszością. Ludność polska w takich wsiach była najczęściej bezbronna.