Cmentarz Obrońców Lwowa popularnie zwany Cmentarzem Orląt Lwowskich stanowi część Cmentarza Łyczakowskiego, jakby jego zwieńczenie. Mijając groby wielkich Polaków – Gabrieli Zapolskiej, Marii Konopnickiej, Artura Grottgera, Stefana Banacha, Władysława Bełzy, Zygmunta Gorgolewskiego, Piotra Mikolascha, Tadeusza Rutowskiego, Franciszka Smolki, Władysława Szajnochy, Józefa Teodorowicza, Karola Szajnochy, Juliana Konstantego Ordona, pomniki Wiosny Ludów i Powstania Styczniowego, zmierzając główną aleją cmentarza w stronę ulicy Pohulanka, dojdziemy do Cmentarza Obrońców Lwowa.

Czytaj więcej

 W połowie września roku 1943 oddział ,,Kozaka" pojawił się na walczących terenach  Hrubieszowszczyzny. Dzięki ,,Sułtanowi", którego kolega Wacław Jaroszyński służył w samoobronie wołyńskiej z AK w Dołhobyczowie, możliwe było przyłączenie się do wspólnych walk z Batalionem Chłopskim ,,Ryś", Armią Krajową przeciw Niemcom i Ukraińcom z SS i UPA. Tak napisała w swoim artykule : Wołyński oddział "Kozak"; Dominika Kołodziejczyk (https://mircze.lublin.lasy.gov.pl/aktualnosci/-/asset_publisher/1M8a/content/wolynski-oddzial-kozak- ) . Skąd tam się wziął? Odpowiedź na to pytanie można znaleźć w książce Jerzego Krasowskiego ps. "Lech"- Wołyński oddział "Kozaka".

Czytaj więcej

/ Honorowa Setka „Szarej" dywizji pogratuluję swojemu atamanowi Wiktorowi Sokira-Jachontowu. Wołodymyr Wołyński, 27 maja 1918 roku. Źródło: Centralny archiwum państwowe najwyższych władz i rządów Ukrainy, b. 4465 op. 1, sp. 359, arch. 46. (Za: https://www.istpravda.com.ua/pol/articles/2018/10/4/153036/ )

Włodzimierz Wołyński  i Kowel to dwa strategiczne miasta Wołynia o zdobycie których toczyły się zacięte boje polsko-ukraińskie. Jak zauważało wielu badaczy, walki na Wołyniu z siłami URL swoją zaciętością znacznie ustępowały prowadzonej równocześnie wojnie przeciwko wojskom UHA w Galicji Wschodniej, aczkolwiek obszar ten również stał się kością niezgody w stosunkach polsko-ukraińskich, co pokazały w szczególności wydarzenia z okresu II wojny światowej.

Czytaj więcej

/ Brat Czesława  kpr.Tadeusz Włodarski

Jeszcze przed nadejściem Niemców w 1941roku musiałem chodzić do ruskiej szkoły. We wsi wówczas były dwie szkoły, jedna w starym przedwojennym budynku w ukraińskiej części wsi ,a druga do której uczęszczałem mieściła się w pałacu na terenie folwarku.Za Niemca naszą szkołę zlikwidowali więc zmuszony byłem chodzić do ukraińskiej. Uczyli w niej niestety tylko po niemiecku i ukraińsku. Pochodziłem ze 2 miesiące i uciekłem. Nawet mama mówiła, po co będziesz chodzić do takiej gdzie cię nic nie nauczą, niech uczy cię brat. Tak też się stało. Brat, uczeń Gimnazjum Kupieckiego w Czortkowie w wolnych chwilach uczył nie tylko mnie, także Michała i Czesława Michalaków i Fredka Holickiego  - stryja mojej mamy. Banderowcy którzy przedostali się z Wołynia tworzyli bandy na naszym terenie, zaczęli mordować. W naszej gminie zaczęli od Kociubińczyk. Z rąk Ukraińców zginęli Leon Bilan, Samusia, Antoni i Stanisław Bileccy, Anna Borycka, młynarz Boski. Zamordowali moją ciocię (stryjenka mojej żony), jej teścia i córkę. Drugą córkę postrzelili, zawlekli do stodoły i podpalili. Ranna zdołała w ostatniej chwili uciec z płonącej stodoły i znaleźć schronienie u ludzi. Stryj i jego dwaj synowie, zdążyli zbiec i uratowali się od niechybnej śmierci.

Czytaj więcej