24 stycznia w lubelskim Klubie Inteligencji Katolickiej o godzinie 17:00 odbędzie się spotkanie autorskie z Markiem A. Koprowskim. Spotkanie poświęcone jego najnowszej książce „Łuny na Wschodzie”. 

***

Łuny na Wschodzie

Pamięci Stanisława Basaja „Rysia”, dowódcy I Batalionu Oddziałów Hrubieszowskich BCh, który pierwszy stanął do obrony mieszkańców polskich wsi, mordowanych przez nacjonalistów ukraińskich.

Ta książka to pozycja wyjątkowa. Ukazuje skomplikowaną historię Lubelszczyzny w kontekście różnic religijnych, etnicznych i społecznych, przenikając do ich korzeni.

Wkroczenie Sowietów po II wojnie światowej nie zakończyło trwającej tam cały czas wojny z OUN-UPA. Organizacje te ostro sprzeciwiły się przesiedleniu Ukraińców na Ukrainę, natomiast przesiedlanie Polaków do Polski traktowały jako przejaw sprawiedliwości dziejowej. Także Chruszczow chciał przyłączenia Chełmszczyzny do sowieckiej Ukrainy.

Czytaj więcej

 / Karol Raczyński - stryj Michała

Mój ojciec Stanisław Raczyński miał starszego brata Karola. Wcześniej wspominałem o linii kolejowej Wygnanka – Iwanie Puste biegnącej w pobliżu naszej wsi w kierunku Jezierzan. Żona naczelnika stacji w Jezierzanach zatrudniła u siebie do opieki nad jej dzieckiem żonę stryja Karola - Helenę, starszą siostrę mojej mamy. Zawiązały się pierwsze znajomości rodzinne. Naczelnik z Jezierzan zatrudnił na kolei Karola i widząc w nim dobrego i odpowiedzialnego pracownika, wysłał stryja ma kurs kolejowy. W taki oto sposób stryj Karol został torowym na kolei. Dostał 10 ludzi i stał się prawdziwym kolejarzem. Pracować na kolei i być kolejarzem to przed wojną zaszczyt, także podstawa dobrego wynagrodzenia. Do pełni szczęścia stryjowi brakowało potomstwa, dzieci nie mieli. Ciocia Helena wzięła więc do siebie młodszą siostrę Marię, by razem z nimi zamieszkała i przynajmniej w jakiś sposób wypełniała lukę spowodowaną bezdzietnością. Brat bratu zaczął pomagać, więc Karol podsyłał drobne roboty memu ojcu i tak powoli młodszy brat Karola znalazł zatrudnienie na kolei. Ojciec był zapraszany do domu bratowej i tam poznał moją mamę Marię. Szczęśliwym finałem tej znajomości był ślub obojga młodych w parafialnym kościele św. Anny w Jezierzanach.

Czytaj więcej

Oto piąta część opowieści – pamiętnika - napisanego przez brata mojego pradziadka Mariana Strzetelskiego z okresu I wojny światowej. Kolejna część opowiada o drugim oblężeniu Twierdzy Przemyśl, o obronie poszczególnych Fortów w miejscowościach Kuńkowce, Wapowcach, Łętowni, Lipowicy czy Ujkowic. Głód panujący w mieście powodował, że kobiety chcąc zdobyć pożywienie oddawały się stacjonującym tam żołnierzom za kromkę chleba, a dowódca Twierdzy Kusmanek stawał się obiektem żartów publikowanych w humorystycznych czasopismach. Wszyscy uważali, że to on już dawno sprzedał Twierdzę Rosjanom i to jego niezrozumiałe rozkazy przyczyniły się do upadku i poddania Twierdzy. W dzień Bożego Narodzenia 1914 roku z obu stron, austriackiej i rosyjskiej ogłoszono zawieszenie broni. W tych dniach nie prowadzono żadnych działań wojennych, a straże polowe wzajemnie się odwiedzały w okopach. Wszyscy świętowali. Zapraszam do lektury…  Przemyśl 14.IX.1922  

Czytaj więcej

/ Wały Hetmańskie - pocztówka: Lwów 1915r.

Dawno już temu, w efekcie pewnych nostalgicznych skojarzeń, napisałem wiersz, który zatytułowałem „Wieczór na Wałach Hetmańskich". Ów rymowany utwór jest przywołaną po latach wizją tego właśnie fragmentu śródmieścia Lwowa, który z nieustającym zachwytem wiele razy oglądałem z frontowej, widokowej loggii Teatru Wielkiego. W głównym antrakcie „Intrygi i miłości", „Peer Gynta", „Warszawianki", „Gałązki rozmarynu" i wielu innych przedstawień, na które chadzałem wspólnie z wszystkimi koleżkami mojej ostatniej gimnazjalnej klasy - stawałem przy balustradzie owej loggii i z wielkim upodobaniem napawałem się widokiem, który nieraz wydawał mi się świętokradczo o wiele piękniejszy i znacznie bardziej interesujący od oglądanych właśnie w teatrze obrazów scenicznych.

Czytaj więcej