1 listopada to data która przywołuje wspomnienia z przeszłości, czasem nawet te po których juz nie ma śladu. Smutne to ale prawdziwe. Pozwoliliśmy sobie przypomnieć artykuł: Gizeli Chmielewskiej na gazeta pomorska.pl z 2 grudnia 2012 r. , który dotyka tego tematu. (https://pomorska.pl/potomek-ruskich-kniaziow-wnuk-powstancow-styczniowych-i-inni/ga/7319845/zd/11360793 )

Fot. Grobowiec na cmentarzu Starofarnym 1974.

Potomek ruskich kniaziów, wnuk powstańca styczniowego, założyciel automobilklubu.

Zamieszkali w Bydgoszczy, gdy pod kresowym niebem zabrakło dla nich miejsca. Włączyli się w nurt życia naszego miasta oddając mu to, co mieli najlepsze - swoją wiedzę i bogate doświadczenie.

W zamian bydgoszczanie obiecywali im wdzięczną pamięć. Ale były to obietnice bez pokrycia, skoro dziś próżno szukać ich grobów na naszych cmentarzach.

Serafin Lipkowski, h. Brochwicz - cmentarz Nowofarny

Czytaj więcej...

Lato 2005 roku było we Lwowie wyjątkowo żarliwe, temperaturę podwyższyły dodatkowe emocje, jak zapowiedziane na dzień 24 czerwca  oficjalne otwarcie Pomnika Chwały - Panteonu Narodowego – Cmentarza Obrońców Lwowa - Orląt Lwowskich. Po wielogodzinnych utarczkach dyplomatycznych, dotyczących kształtu głównej płyty i  historycznych napisów, uścisków i poklepywań prezydentów Bolka, Olka i nacjonalisty ukraińskiego Wiktora Juszczenki,  z których nic nie wynikało, wreszcie osiągnięto „kompromis”, z którego w dalszym ciągu nic nie wynika.
Brzmiący mi w uszach ukraiński hymn narodowy otwarcia tej polskiej przecież uroczystości przemienił się w podkreślenie ukraińskości Polskiej Narodowej Nekropolii.

Czytaj więcej...

/ Wojciech Kilar Foto: Cezary Piwowarski - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3903270

Wojciech Kilar to kolejny Kresowiak którego sylwetkę umieszczamy w dziale „Barwy Kresów” w cyklu „Muzyka w Barwy Kresów wpisana”.
Urodził się się 17 lipca 1932 we Lwowie. Dom rodzinny Kilrów znajdował się przy ul. Sapiehy 89. Ojciec kompozytora Jan Franciszek Kilar, był lekarzem, zaś matka Neonilla – aktorką teatralną. Jako dziecko Wojciech Kilar z wielką niechęcią brał lekcje gry na fortepianie u pani Reissówny. Po przymusowym wysiedleniu ze Lwowa, w latach 1946–1947 kontynuował naukę gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej nr 2 w Rzeszowie u K. Mirskiego. W tym czasie zamieszkiwał w tamtejszej kamienicy przy ulicy Grunwaldzkiej 6.
W Rzeszowie ukończył liceum.

Jako pianista zadebiutował w 1947 na konkursie Młodych Talentów, wykonując własne Dwie miniatury dziecięce (II nagroda). W latach 1947–1948 uczęszczał do Państwowego Liceum Muzycznego w Krakowie w klasie M. Bilińskiej-Riegerowej (fortepian) oraz Artura Malawskiego (harmonia – prywatnie), zaś w latach 1948–1950 do Państwowego Liceum Muzycznego w Katowicach u Władysławy Markiewiczówny (fortepian).

Czytaj więcej...